گیزو، فرانسوا پیر گیوم (۱۷۸۷ـ۱۸۷۴)
| فرانسوا پیر گیوم گیزو Francois Pierre Guillaume Guizot | |
|---|---|
| زادروز |
1787 |
| درگذشت | 1874 |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| شغل و تخصص های دیگر | مورخ و استاد دانشگاه |
| آثار | تاریخ تمدن در فرانسه، تاریخ عمومی تمدن در اروپا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
گیزو، فرانْسوا پیِر گیوم (۱۷۸۷ـ۱۸۷۴)(Guizot, Francois Pierre Guillaume)
سیاستمدار و مورخ فرانسوی و استاد تاریخ معاصر در سوربون، پاریس (۱۸۱۲ـ۱۸۳۰). از چهره‌های شاخص در صحنه‌ی سیاست فرانسه در قبل از انقلاب بود.
پدرش از اعدامی‌های عصر وحشت[۱] بود و گیزو به همراه مادرش به ژنو رفت و در این شهر آموزش دید. مادر گیزو زنی فرهیخته بود که به ژان ژاک روسو علاقه‌ی وافری داشت و در تربیت فرزند از آراء او بهره می‌گرفت. به همین سبب، فرانسوا در محیطی پویا و آزاد رشد کرد. در هجده سالگی به پاریس بازگشت و معلم فرزندان سفیر پیشین سوییس شد. گرایش اصلی او به ادبیات بود اما به مرور به عرصه‌ی سیاست کشیده شد. به عنوان لیبرالی معتدل و یکی از حامیان پادشاهی مشروطه، نقش مهمی در به تخت نشستن لوئی فیلیپ ایفا کرد و بعداً وزیر آموزش دولت او شد. پس از آن به عنوان سفیر فرانسه به لندن رفت. بعد از گذراندن دوره‌ای هفت ساله در منصب وزارت امور خارجه، در ۱۸۴۷ نخست‌وزیر فرانسه شد. برخی معتقدند که مقاومت او دربرابر هرگونه اصلاحات، از عوامل اصلی وقوع انقلاب ۱۸۴۸ فرانسه بوده است.
گیزو آثاری در زمینه‌ی تاریخ نوشت. از جمله تاریخ تمدن در فرانسه[۲] و تاریخ عمومی تمدن در اروپا[۳]. این آثار در زمان خود بسیار محبوب بودند. نبوغ و دانش گیزو ستایش مشاهیر بی‌شماری را برانگیخته بود. افرادی مانند گوته، جان استوارت میل و سنت‌بوو[۴] که جملاتی از هر کدام درباره‌ی گیزو به یادگار مانده است.