یاسین، عبدالسلام
یاسین، عبدالسلام (۱۹۲۸-۲۰۱۲م)
| عبدالسلام یاسین | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۸م |
| درگذشت | ۲۰۱۲م |
| شغل و تخصص اصلی | رهبر روحانی |
| سمت | رهبر جماعه العدل و الاحسان |
| خویشاوندان سرشناس | دین اسلام، رسانه ها و ارتباطات |
| جوایز و افتخارات | اسلام از دعوت تا دولت؛ اسلام و ناسیونالیسم سکولار |

مشهورترین رهبر اسلامگرای سیاسی در مغرب و رهبر جماعةالعدل و الاحسان. در خانوادهای روستایی و بربر به دنیا آمد. با محفل صوفیانه بشیشیه ارتباط داشت. تا زمان اخراجش، به جرم فعالیت در گروههای اسلامی، بیست سال در آموزش و پرورش بهکار مشغول بود. در ۱۹۷۳م در نامهای سرگشاده به ملک حسن، امپریالیسم، غربگرایی، انحطاط اخلاقی و بیعدالتی اجتماعی را محکوم کرد و همین کار سبب شد از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸م، در بیمارستانی روانی بستری شود. پس از آزادی، نشریۀ الجماعة را، تا زمان ممنوعیتش در ۱۹۸۳م، منتشر کرد و پس از آن جماعةالعدل و الاحسان را تأسیس کرد. یاسین متأثر از اندیشههای سید قطب بوده ولی خواهان خشونتورزی نبوده است. زیرا دعوت دینی را با خشونت ناسازگار میدانست. در پی تمجید وی از امام خمینی (ره)، و تلاش برای کودتا و تأسیس حکومت اسلامی، در ۱۹۸۴م بار دیگر زندانی شد. وی برخلاف بنیادگرایان معتقد است راه استقرار جامعه اسلامی، آزادی و آراء عمومی است. مهمترین کتابهای او عبارت است از اسلام از دعوت تا دولت، اسلام و ناسیونالیسم سکولار، نگرههایی در فقه و تاریخ، درآمدی به روش.
عبدالسلام یاسین، ۲۳ آذر ۱۳۹۱ شمسی (برابر با ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲ میلادی) در سن ۸۴ سالگی در رباط، پایتخت مراکش، به دلیل کهولت سن درگذشت و در مقبره رهبر معنوی خود در شهر سلا به خاک سپرده شد.