یان، مو (۱۹۵۵)
یان، مو (۱۹۵۵)(Yan, Mo)
| مو یان Mo Yan | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۵۵م |
| ملیت | چینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی ارشد از دانشگاه نرمال پکن |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | ذرت سرخ؛ ترانه های گیاه سیر |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
نویسندۀ چینی. در سال ۲۰۱۲ به خاطر «رئالیسم خیره‌کننده‌ای که قصه‌های مردمی و تاریخی را با زمان حال پیوند می‌دهد» برندۀ نوبل شد. نام حقیقی او گوان موئه است. نام مستعارش، «سکوت کن» معنی می‌دهد. در خانواده‌ای کشاورز متولد شد. در انقلاب فرهنگی چین مدرسه را ترک کرد و در کارخانه تولید محصولات نفتی مشغول به کار شد. بعد از انقلاب، به ارتش آزادی‌بخش مردم پیوست و نوشتن را در ۱۹۸۱ وقتی هنوز سرباز بود، آغاز کرد. سه سال بعد، مدرس گروه ادبیات آکادمی فرهنگ ارتش آزادی‌بخش شد. در ۱۹۹۱ از دانشگاه نرمال پکن، کارشناسی ارشد گرفت. در نوشته‌هایش از تجارب جوانی و زندگی در زادگاهش الهام می‌گیرد. تجاربی از فقر، گرسنگی و سخت‌گیری‌های یک پدر خشن. از آثار اوست: رمان‌های ذرت سرخ[۱]، ترانه‌های گیاه سیر[۲]، جمهوری شراب[۳]، مرگ صندل[۴]، مرگ و زندگی در انتظار من[۵]، تغییر[۶] و مجموعه داستان‌های کوتاه انفجار[۷] و شیفو: برای خنده هر کاری خواهی کرد[۸].