یحیای شروانی (شماخی ۸۱۳ ـ باکو ۸۶۷ق)
یَحیایِ شِروانی (شماخی ۸۱۳ ـ باکو ۸۶۷ق)
متخلص به خلوتی، فقیه و شاعر ایرانی. در جوانی به دستگاه شروان‌شاهان پیوست و نزد خلیل اول شروان‌شاه تقرب یافت. سید یحیی از دانشمندان بلندآوازۀ روزگار خود بود و در ایران و پاره‌ای از سرزمین‌های اسلامی، مانند آسیای صغیر، عربستان و برخی نواحی بالکان آوازه داشت. در تبریز و بردعه حلقۀ درس داشت. آرامگاهش در حیاط کاخ شروان‌شاهان در باکوست. از او هجده اثر به فارسی، عربی و ترکی باقی مانده و شماری از آن‌ها در ترکیه به‌چاپ رسیده است. از آثارش: اسرار‌الطالبین که مشهورترین است؛ شفاءالاسرار؛ اسرارالوحی؛ کشف‌القلوب؛ اسرارالوضوء؛ رموزالاشارات؛ شرح سؤالات گلشن راز؛ منازل‌العارفین.