بوکان، شهرستان
| بوکان، شهرستان | |
|---|---|
| استان | آذربایجان غربی |
| بخش | مرکزی و سیمینه |
| جمعیت | 251,409نفر (1395ش) |
| موقعیت | جنوب استان آذربایجان غربی |
| نوع اقلیم | معتدل تا معتدلِ مایل به سرد |
| تولیدات و صنایع مهم | گندم، چغندرقند، و سایر غلات؛ تولید لبنیات و گوشت |
| نام لاتین | Bukan |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهر بوکان |
بوکان، شهرستان (County) Bukan
واقع در جنوب استان آذربایجان غربی، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش سیمینه، با مرکزیت اداری شهر بوکان. از شمال به شهرستان میاندوآب، از شرق به شهرستان شاهین‌دژ، از جنوب به شهرستان‌های سقز و سردشت و بانه در استان کردستان، و از غرب به شهرستان‌های سردشت و مهاباد محدود است. بیش از 60درصد اراضی این شهرستان کوهستانی است و روبه جنوب بر ارتفاع کوه‌های آن افزوده می‌شود. کوه استاد مصطفی، با ارتفاع ۲,۲۵۱متر، بلندترین کوه آن است و شاخه‌زرد و کل‌تگه از دیگر کوه‌های مرتفع آن است. رودخانۀ سیمینه‌رود، که از جنوب به شمال از این شهرستان می‌گذرد، همراه با ریزابه‌هایش زهاب‌های این شهرستان را تشکیل می‌دهد. راه‌های ارومیه به سدّ زرّینه‌‌رود و میاندوآب به سقز و راه بوکان به شاهین‌دژ و بوکان به خلیفان، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند.
مساحت شهرستان حدود 2540کیلومترمربع، اقلیم آن معتدل تا معتدلِ مایل به سرد، از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک، و جمعیت آن 251,409نفر است (۱۳9۵ش). بیش از 75درصد جمعیت شهرستان بوکان در شهر بوکان و باقی در سایر آبادی‌های زندگی می‌کنند. مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند: از بوکان، سیمینه یا قره‌موسالو، قره‌کند، یکشوه، قهرآباد سفلا، نوبار، و داشبند. گندم، چغندرقند، و سایر غلات مهم‌ترین محصولات کشاورزی و دامداری، و تولید لبنیات و گوشت از دیگر فعالیت‌های مهم اقتصادی آن است. شهرستان بوکان دارای منابع معدنی چون سنگ آهن، سنگ طلا، سنگ نیکل، باریت، انواع سنگ تزئینی، سنگ بوکسیت و خاک نسوز است که استخراج می‌شوند.
در تقسیمات کشوری زمان رضاشاه (1316ش) بوکان به عنوان بخش در شهرستان مهاباد در استان آذربایجان تشکیل شد. در 1369ش، این بخش براساس مصوبۀ هیأت وزیران از مهاباد منتزع شد و به شهرستان ارتقاء یافت. مرکز این شهرستان از مهاجرپذیرترین شهرهای ایران در نیم‌سدۀ اخیر است. اکثریت جمعیت شهرستان بوکان را سنی‌های شافعی‌مذهب تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم این شهرستان به زبان کردی سورانی سخن می‌گویند و جز آن اقلیتی نیز ترک دارد.