از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
اَبّا (Abba)
(در زبان آرامی بهمعنی «پدر»، همانند کلمۀ «اب» عربی) در تلمود[۱] بابلی، لفظی که فرزندان به هنگام خطابکردنِ پدران خود بهکار میبرند؛ نیز لفظی محترمانه در خطاب به خاخام[۲]ها. در کلیساهای سریانی[۳]، قبطی[۴] و حبشی[۵]، به اسقف[۶]ها نیز اَبّا گفته میشود.
- ↑ Talmud
- ↑ rabbis
- ↑ Syriac
- ↑ Coptic
- ↑ Ethiopic
- ↑ bishop