همیلتون، الگزاندر (۱۷۵۷ـ۱۸۰۴)
هَمیلْتون، اَلْگزانْدِر (۱۷۵۷ـ۱۸۰۴)(Hamilton, Alexander)
سیاســتمدار امریکایی. در تصویب قانون اساسی با حکومت مرکزی قدرتمند، مؤثر بود و نخستین وزیر خزانه‌داری شد (۱۷۸۹ـ۱۷۹۵). رهبری حزب فدرالیست را برعهده داشت و با رأی ندادن به آرون بِر[۱] و حمایت از تامس جفرسون[۲] در انتخاباتِ ریاست جمهوریِ ۱۸۰۱ نفرت بِر را برانگیخت و با او دوئل کرد، همیلتون زخمی شد و روز بعد درگذشت. همیلتون عضو کنوانسیون قانون اساسی[۳] ۱۷۸۷، حامی جدّی ناحیۀ ثروتمند شهرنشین امریکا، خواستار از سرگیری روابط با بریتانیا، و بی‌اعتماد به فرانسۀ انقلابی بود. طولی نکشید که در هیئت دولت با جفرسون، وزیر امور خارجه، درافتاد. همیلتون طرفدار تمرکز قدرت و جفرسون مخالف او بود؛ او به برتری پول و دارایی و جفرسون به مردم‌سالاری اعتقاد داشت. همیلتون تبعۀ بریتانیا و زادۀ جزیرۀ نویس[۴]، واقع در هند غربی[۵]، بود. تا آغاز انقلاب امریکا در کینگز کالج[۶]، واقع در نیویورک سیتی[۷] درس خواند. با درجۀ سروانی خدمت کرد. منشی و آجودان جورج واشینگتن[۸] (۱۷۷۷ـ۱۷۸۱) و عضو کنگرۀ مهاجران[۹] بود (۱۷۸۲ـ۱۷۸۳)، سپس در نیویورک به وکالت پرداخت. در روزنامۀ فدرالیست[۱۰] با جیمز مدیسون[۱۱] و جان جِی[۱۲] همکاری داشت. برای تصویب قانون اساسی بر افکار عمومی اثر گذاشت. در مقام نخستین وزیر خزانه‌داری، طرفدار بانک ملی و طراح نظام حمایت‌کنندۀ صنایع داخلی بود، که بعدها به اولین نظام تعرفۀ حمایتی کشور تبدیل شد. به‌رغم اختلاف با جفرسون، نفرتش از بِر بیشتر و بسیار سرنوشت‌ساز بود.