بیت، نسل
بیت، نَسل (Beat Generation)
(یا: جنبش بیت[۱]) جنبش اجتماعی و ادبی دهۀ ۱۹۵۰ و اوایل دهۀ ۱۹۶۰ امریکا. اعضای نسل بیت موسوم به بیتنیک[۲] با درپیشگرفتن شیوۀ زندگی هنری دیوید تورو[۳]، که برگرفته از عصیانگری اجتماعی بود، و اشعار مرزشکن والت ویتمن[۴] به مادیگرایی محافظهکارانۀ آن عصر واکنش نشان دادند. تأثیرگذارترین نویسندگان این جنبش جک کرواک[۵] (که به روایتی واضع این اصطلاح نیز بود)، اَلن گینزبرگ[۶] و ویلیام باروز[۷] بودند. دیگر ویژگیهای فرهنگی این جنبش عبارت بودند از جاز معاصر، حکمت بودایی، و استفاده از داروهای روانگردان برای دستیابی به تجربهای متفاوت و تقویت مواضع اقتدارستیزی اعضای جنبش. این جنبش جز شکستن سنت ادبی موجود مرام ادبی مشترک دیگری نداشت و حد و مرز آن عمدتاً تاریخی بود. فراگیرترین و پرتأثیرترین آثار متعلق به این جنبش عبارتاند از رمان در راه[۸] (۱۹۵۷) کروآک و شعر نعره[۹] (۱۹۵۶) گینزبرگ، که بهمنظور ستایشِ دلپذیریِ بیت و نکوهش خفقان جامعۀ مدرن از فرمهای آزادتر سود میجویند. دیگر شخصیتهای ادبی سرشناس این جنبش عبارت بودند از لارنس فرلینگتی، شاعر و ناشر؛ گرگوری کورسو[۱۰]، شاعر؛ و جان کلهلُن هولمز[۱۱]، رماننویس.