ووییار، ادویار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)
ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)
نقاش و چاپنقشگر[۱]فرانسوی. از بنیادگذاران گروه نبیها[۲] بود، و بهسبب نقاشیهای تزیینیاش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آنها، و لیتوگراف[۳]های رنگیناش شهرت یافت؛ تابلوی رنگروغنی ورودیِ شهر[۴] (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با پیِر بونار[۵]، دوست دیرینهاش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش همسو با او حرکت میکرد. خودش میگفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست)[۶] که به هر دوی ایشان اطلاق میشد، بهدرستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق میکرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک[۷] بیشتری داشت، ولی در لیتوگرافهای رنگیاش که از باسمههای ژاپنی متأثر بود، طرحهای نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزهلیزه[۸]» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو[۹] (۱۹۳۷)، و کاخ ملل[۱۰] در ژنو[۱۱] (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشتها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی[۱۲] فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آنکه تا ۱۹۸۰ کسی آنها را نخوانَد.