فلامینیا، جاده
فلامینیا، جادّه (Flaminian Way)
به زبان لاتین «ویا فلامینیا[۱]»، جادهای در روم باستان که سِنسور گایوس فِلامینیوس[۲] ساخت (۲۲۰پم). طول آن ۳۳۶ کیلومتر و جادۀ اصلی روبه شمال از رُم به آریمینوم[۳] (ریمینی[۴] کنونی) بود. امپراتور اوگوستوس این جاده را نوسازی کرد. این جاده رم را از طریق پونس مولویوس[۵] (پل میلوی) به نارنیا[۶]، کارسوله[۷] و مِوانیا[۸] تا فوروم فلامینی[۹] ، در دوران امپراتوری از طریق اینِترامنا[۱۰] و فولگینیا[۱۱]، که راهی فرعی از آنجا به پِروسیا[۱۲] میرفت، متصل میکرد. این راه تا نوکِریا[۱۳] ادامه داشت و سپس با گذشتن از خطالرأس رشتهکوه آپِنن[۱۴] به کالِس[۱۵]، فوروم سِمپرونی[۱۶]، فانوم فورتونای[۱۷] در ساحل آدریاتیک[۱۸]، پیسائوروم[۱۹] و آریمینوم میرسید. طاق نصرتی که اوگوستوس در پایان جاده بنا کرد هنوز از ریمینی میتوان آن را دید.