اسکوئیت، هربرت
هربرت اسکوئیت Herbert Asquith | |
---|---|
زادروز |
یورکشر ۱۸۵۲م |
درگذشت | ۱۹۲۸م |
ملیت | انگلیسی |
شغل و تخصص اصلی | دولتمرد و سیاستمدار |
گروه مقاله | تاریخ جهان |
اَسْکوئیت، هِربِرت (۱۸۵۲ـ۱۹۲۸م)(Asquith, Herbert)
اِرلِ اول آکسفورد و اسکوئیت[۱]، سیاستمدار لیبرال انگلیسی و نخستوزیر (۱۹۰۸ـ۱۹۱۶م) این کشور. در ۱۹۰۸م به هنگام تصدّیِ وزارتِ دارایی نظام پرداخت مستمری به سالخوردگان را برقرار کرد، اختیارات مجلس اعیان[۲] را کاهش داد، و تلاش کرد تا به ایرلند حق خودمختاری[۳] اعطا کند. اسکوئیت در یورکشر[۴] بهدنیا آمد و پس از تکمیل تحصیلات، وکیل شد. در ۱۸۸۹م با قبولِ وکالتِ اعضایِ جنبش ملیگرایِ ایرلند در ماجرای چارلز پارنل[۵] به شهرت رسید. اولین عضو منتخب حزب لیبرال بود، که در ۱۸۸۶م از حوزۀ انتخابیۀ فایف شرقی[۶] به پارلمان راه یافت و تا ۱۹۱۸م این کرسی را در اختیار داشت. در دوران نخستوزیری گلادستون[۷] (۱۸۹۲ـ۱۸۹۵م) وزیر کشور بود. در کابینۀ هنری کمبل ـ بنرمن[۸] در ۱۹۰۵م، وزیر دارایی شد و پس از کنارهگیری کمبل ـ بنرمن در ۱۹۰۸م، به نخستوزیری رسید. با پافشاری برای تصویب بودجۀ رادیکالی، که دیوید لوید جورج[۹]، وزیر دارایی او، به پارلمان تسلیم کرده بود، ناگزیر شد تا به دو سری انتخابات در ۱۹۱۰م تن در دهد. نتیجۀ این انتخابات تصویب قانون پارلمانی ۱۹۱۱[۱۰] بود، که براساس آن اختیارات مجلس اعیان در وتو[۱۱] کردن قوانین محدود شد. تلاشهای اسکوئیت برای به تصویبرساندن قانون خودمختاری ایرلند، «شورش کراگ» (پادگانی انگلیسی در ایرلند) و شروع مقدمات جنگ داخلی را در پی داشت. با آغاز جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴م، وحدت دوباره برقرار شد و اسکوئیت در مه ۱۹۱۵م کابینۀ ائتلافی تشکیل داد، اما سیاست صبر و انتظار او با جنگ تمامعیار ناسازگار بود؛ درنتیجه، در دسامبر ۱۹۱۶م به ناچار استعفا کرد و لوید جورج جانشین او شد. این رویداد به بروز شکافی ژرف در حزب لیبرال انجامید و این حزب پس از ۱۹۱۸م، با وجود ادامۀ رهبری رسمی اسکوئیت تا ۱۹۲۶م، از رونق و اعتبار افتاد.