ابینگهاوس، هرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)

اِبینْگهاوس، ‌هِرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)(Ebbinghaus, Hermann)

روان‌شناس تجربی آلمانی. متأثر از کتاب مبانی روان‌‌جسم (سایکوفیزیک) (۱۸۶۰) اثر گوستاو فخنر، اصول کمّی را در مطالعۀ فرآیندهای روانی عالی، به‌ویژه حافظۀ انسان به‌‌کار برد. ابینگهاوس هجاهایی بی‌معنی، از گروه‌های حرفی بی‌صدا ـ صدادار ـ بی‌صدا ساخت که، به اشتباه، تصور می‌کرد معنایی ندارند و بنابراین تفاوتی در به ‌خاطر سپردن آن‌ها نخواهد بود. او خود را موضوع تحقیق قرار داد، ساخته‌های فوق را برای تحقیق در یادگیری و فراموشی به‌کار برد، و نتایج آن را در کتاب حافظه (۱۸۸۵) منتشر کرد. این نخستین پژوهش تجربی برای تفکیک عوامل اصلی ایجادکنندۀ منحنی‌های یادگیری بود. گرچه روش‌های ابینگهاوس تأثیرگذار بود، بعدها صاحب‌نظران، به ویژه فریدریک چارلز بارتلت، به شدت از آن انتقاد کردند.

---