جیانگسو
جیانگْسو (Jiangsu)
| جیانگسو | |
|---|---|
| نام فارسی | جیانگسو |
| نام های دیگر | کیانگسو |
| نام لاتین | Jiangsu |
| کشور | چین |
| موقعیت | ساحل شرقی چین |
| مرکز | نانجینگ |
| شهرهای مهم | سوجو، ووکسی، لین یونگانگ (بندر) و جنجیانگ |
| جمعیت | ۷۱,۱۰۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۱۰۲۲۰۰ |
| تولیدات و صنایع مهم | سرامیک سازی، ماشین آلات، پارچه بافی، مواد شیمیایی، داروسازی، الکترونیک، قطعات رایانه، زغال سنگ، سنگ آهن، مس، سیمان، و نمک؛ برنج، گندم زمستانی، چای، پنبه، سویا، تخم شلغم روغنی (منداب)، ماهی و ابریشم |
(یا: کیانگسو[۱]) استانی در ساحل شرقی چین، با ۱۰۲,۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و ۷۱,۱۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از لحاظ جمعیت متراکم‌ترین استان چین است. مرکز آن نانجینگ[۲] است و شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از سوجو[۳]، ووکسی[۴]، لین‌یونگانگ[۵] (بندر)، و جنجیانگ[۶]. جیانگسو شهر مستقل[۷] شانگهای است. صنایع آن عبارت‌اند از سرامیک‌سازی، ماشین‌آلات، پارچه‌بافی، مواد شیمیایی، داروسازی، الکترونیک، قطعات رایانه، زغال‌سنگ، سنگ آهن، مس، سیمان، و نمک؛ برنج، گندم زمستانی، چای، پنبه، سویا، تخم شلغم روغنی (منداب)، ماهی، و ابریشم محصولات کشاورزی آن را تشکیل می‌دهند. نانجینگ در زمان سلسلۀ مینگ (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴)، و جمهوری ملی‌گرایان[۸] (۱۹۲۸ـ۱۹۳۷ و ۱۹۴۵ـ۱۹۴۹) پایتخت چین بود. ژاپن در ۱۹۳۷ به‌منزلۀ گام مهم به سوی فتح چین، جیانگسو را اشغال کرد. جیانگسو عمدتاً دشتی آبرفتی[۹] است که رودهای منطقه آن را پدید آورده‌اند. ساحل آن دایم به‌سوی دریا پیشروی می‌کند، چون رودها گل‌و‌لای بیشتری با خود می‌آورند. فقط بخش‌های شمال غربی و جنوب غربی استان تپه‌ماهور[۱۰]ی‌اند. جنوب شرقی استان را دلتای وسیع رود چانگ‌جیانگ دربرگرفته است. سایر آبراه‌های مهم جیانگسو عبارت‌اند از رود هوای هه[۱۱] و کانال بزرگ[۱۲] که از شمال به جنوب استان مزبور امتداد دارند. به‌سبب دمای بالا و غیرعادی نانجینگ در تابستان، حدود ۳۰ درجۀ سانتی‌گراد در ژوییه، این شهر به یکی از «کوره‌های چین[۱۳]» شهرت یافته است.