گاور، جان (ح ۱۳۲۵ـ۱۴۰۸م)

گاوِر، جان (ح ۱۳۲۵ـ۱۴۰۸م)(Gower, John)

شاعر انگلیسی قرون وسطا. پیرو شیوۀ «عشق مهذّب» و تمثیل اخلاقی، که بر شاعران عصر خود تأثیری عمیق بخشید. اثر گاور به‌زبان فرانسه به‌نام آینۀ افکار (ح ۱۳۷۴‌ـ‌۱۳۷۸ش) که در بندهای دوازده مصراعی سروده شده است، با توصیف گیرای ازدواج شیطان با هفت دختر گناه آغاز می‌شود. با پیوند عقل و فضیلت‌های هفت‌گانه تداوم می‌یابد و با بررسی نیشدار گناهان جامعۀ انگلیسی، درست پیش از شورش کشاورزان در ۱۳۸۱، پایان می‌یابد. لحن سرزنش‌آمیز کتاب نیز با سرود بلند «مریم» کاهش می‌یابد. صدای پُرطنین (ح ۱۳۸۵)، شعر مهم گاور به لاتینی، که با الهام از اووید سروده، اساساً منظومۀ ساده‌ای است که انتقاد از طبقات سه‌گانۀ جامعه و مرثیه‌ای برای یک شاهزاده است. چند شعر، ازجمله در ستایش صلح را به انگلیسی سرود که در آن به شاه اصرار می‌ورزد از وحشت جنگ جلوگیری کند. بزرگ‌ترین اثرش به انگلیسی، اعترافات عاشقانه (ح ۱۳۸۶)، مجموعه‌ای است از قصه‌های عاشقانۀ عبرت‌آموز.

 

---