مرقیون
مَرقیون (ح ۱۰۰ـ۱۶۰م)(Marcion)
مرقیون Marcion | |
---|---|
زادروز |
ح ۱۰۰م |
درگذشت | ۱۶۰م |
محل زندگی | روم |
ملیت | اهل آسیای صغیر |
شغل و تخصص اصلی | روحانی مسیحی |
گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
مؤسس فرقۀ مسیحیِ مرقیونیه. در سینوپ[۱] (در ترکیۀ کنونی) بهدنیا آمد. پدرش احتمالاً اسقف شهر بود. در حدود ۱۴۰م به رم[۲] رفت. چند سالی بعد با کلیسای مسیحی مستقر اختلاف عقیده پیدا کرد، متهم به بدعتگذاری شد، و تکفیرش کردند. آنگاه فرقۀ مرقیونیه را، که سخت پیرو زهد و تجرّد بود، تأسیس کرد. این فرقه بهسرعت رشد کرد تا از نظر قدرت در مقام دوم بعد از کلیسای اصلی قرار گرفت. مرقیونیه خود دارای کلیساها و سلسلهمراتب اسقفی شد و آیینهای غسل تعمید و عشای ربانی (بدون شراب) را برگزار میکرد. مرقیون عهد عتیق[۳] و تقریباً همۀ عهد جدید[۴] ازجمله روایاتش دربارۀ معاد جسمانی را بیاعتبار میدانست و تعالیمش مبتنی بر ۱۰ رسالۀ پولُس قدیس[۵] و روایت متفاوتی از انجیل لوقا[۶] بود. اصول عقاید او شامل اعتقاد به قِدم عالم، که بعد هرموگنس[۷] حکیم یونانی آن را پروراند، و تعبیری ثنوی از ذات باری بود که خدا را به دو خدای عادل شریعت، که در عهد عتیق آفریدگار جهان بود، و خدای نیکوکار، قادر مطلقی که عیسی مسیح نمایانش ساخت، تقسیم میکرد. تفکر مرقیونی در غرب بالیدن گرفت و احتمالاً در حدود قرن ۴م جذب مانویت شد. آثاری از آن در شرق تا قرون میانه برجای ماند. مرقیونیه رقیب بزرگی برای کلیسای مستقر بود و با انتقاد شدید نویسندگان مسیحی ازجمله یوستینوس[۸]، ایرنایوس[۹] و ترتولیانوس[۱۰] روبهرو شد.