تیاتر موزیکال
تئاتر موزیکال (music theatre)
اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و زینگشپیل[۱] آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان اپرای سه‌پولی[۲] (۱۹۲۸) برشت[۳] ـ وایل[۴]، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند پورگی و بِس[۵] (۱۹۳۵) از گرشوین[۶]؛ و در سینما زیر بام‌های پاریس[۷] (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی[۸]) و آزادی از آن ماست[۹] (۱۹۳۱، موسیقی از ژرژ اوریک[۱۰]) به کارگردانی رنه کلر[۱۱]، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور[۱۲]، هریسون برت‌ویسل[۱۳]، و پیتر ماکسول دیویس[۱۴] آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو[۱۵]» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن[۱۶]» تغییر نام داد). هِنتسه[۱۷] (مقالۀ خوک‌ها[۱۸]، ۱۹۶۸)، بریو[۱۹] (رسیتال اول[۲۰]، ۱۹۷۲) و لیگِتی[۲۱] (گران ماکابر (ماکابر بزرگ)[۲۲]، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند.
از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.
- ↑ Singspiel
- ↑ Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera
- ↑ Brecht
- ↑ Weill
- ↑ Porgy and Bess
- ↑ Gershwin
- ↑ Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris
- ↑ Raoul Moretti
- ↑ A Nous la Liberté/Freedom for Us
- ↑ Georges Auric
- ↑ René Clair
- ↑ Alexander Goehr
- ↑ Harrison Birtwistle
- ↑ Peter Maxwell Davies
- ↑ Pierrot Players
- ↑ The Fires of London
- ↑ Henze
- ↑ Essay on Pigs
- ↑ Berio
- ↑ Recital I
- ↑ Ligeti
- ↑ Le Grand Macabre/The Great Macabre