اورفیسم (هنر)
اورفیسم (هنر)(Orphism)
نوعی نقاشی انتزاعی[۱] یا نیمهانتزاعی[۲] که گروهی از نقاشان در سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴ در پاریس با آن طبعآزمایی کردند. اورفیسم از شکلهای تجزیهشدۀ کوبیستی[۳] بهشدت متأثر بود (چنانکه آن را کوبیسم اورفیک[۴] نیز مینامند). ولی در حالیکه کوبیسم در این زمان واجد نوعی خشکی عقلانی بود و چندان اعتنایی به رنگ نداشت، اورفیسم از رنگهای هیجانانگیز، بهوفور بهره میبرد. اصطلاح اورفیسم را نخستینبار در ۱۹۱۲، گیوم آپولینر[۵]، شاعر و منتقد هنری، در اشاره به اورفئوس[۶]، سراینده و خوانندۀ اساطیر یونانی، بهکار برد؛ بهزعم او نقاشانی که میخواستند احساسی شاعرانه را به کوبیسم خشک و جدی هنرمندانی همچون ژرژ براک[۷] و پابلو پیکاسو[۸] بیافزایند، اورفیست نام گرفتند. شخصیت سرآمد اورفیستها روبر دُلونه[۹] بود، و مارسل دوشان[۱۰]، فرنان لژه[۱۱]، فرانسیس پیکابیا[۱۲]، و فرانتیشک کوپکا[۱۳]، نقاش چک، برخی از دیگر اعضای گروه را تشکیل میدادند. اورفیستها نخست دنیای بیرون را اساس کار خود قرار دادند (ازجمله دُلونه یک مجموعه نقاشی از برج ایفل[۱۴] کشید)، ولی در ۱۹۱۲ آثار دُلونه و کوپکا (که در این زمان کارشان شباهت بسیار با یکدیگر داشت)، کاملاً انتزاعی شدند. این نقاشیها نخستین تابلوهای انتزاعیِ هنرمندان فرانسوی بودند. در جنگ جهانی اول گروه ازهم پاشید، ولی بهرغم عمر کوتاهش تأثیر بسیاری برجا گذاشت. شماری از اکسپرسیونیست[۱۵]های آلمان بهویژه پل کله[۱۶]، اوگوست ماکه[۱۷]، و فرانتس مارک[۱۸] از نقاشیهای دُلونه بسیار تأثیر پذیرفتند (کله در ۱۹۱۲ در پاریس با او آشنا شد)، و عناصری از سبک دُلونه، بهویژه استفادهاش از رنگ را، در کار خود وام گرفتند. اورفیسم با سینکرومیسم[۱۹] نیز قابل قیاس است، مکتبی که دو نقاش امریکایی مقیم پاریس، استَنتون مکدونالد ـ رایت[۲۰] و مورگان راسل[۲۱]، در ۱۹۱۲ پی افکندند. هنر ایشان سبب شد نقاشی انتزاعی دُلونه با رنگهای پرطراوتش به امریکا نیز راه یابد.
- ↑ abstract
- ↑ semi-abstract
- ↑ cubist
- ↑ Orphic cubism
- ↑ Guillaume Apollinaire
- ↑ Orpheus
- ↑ Georges Braque
- ↑ Pablo Picasso
- ↑ Robert Delaunay
- ↑ Marcel Duchamp
- ↑ Fernand Léger
- ↑ Francis Picabia
- ↑ František Kupka
- ↑ Eiffel Tower
- ↑ expressionist
- ↑ Paul Klee
- ↑ August Macke
- ↑ Franz Marc
- ↑ Synchromism
- ↑ Stanton Macdonald-Wright
- ↑ Morgan Russell