پیمون
پیِمون (Piedmont)
(به ایتالیایی: پیمونته[۱]) ناحیهای در شمال ایتالیا، شامل استانهای الساندریا[۲]، آستی[۳]، کونئو[۴]، نووارا[۵]، تورینو[۶]، و ورچلی[۷]، با ۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴,۳۰۳,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۲). از شمال به سوئیس و از غرب به فرانسه محدود میشود و کوههای آلپ و آپنن در همۀ جهات بهجز شرق، آن را احاطه کردهاند. مرکز منطقهای آن تورینو است. این ناحیه، درۀ پو[۸] را نیز در خود جا داده است. کشت برنج، میوه، غلات، و دامپروری، خودروسازی، و نساجی از صنایع آن است. جنبش تجدید وحدت ایتالیا در قرن ۱۹ در پیمون، به رهبری خاندان ساووآ[۹]، آغاز شد. پیمون، بخشی از آلپ، از جمله بعضی از بلندترین قلههای آن را دربر دارد که عبارتاند از قلۀ ویزو[۱۰] (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا[۱۱] (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی[۱۲] (۴,۰۶۱ متر). منتهیالیه غربی جلگۀ ایتالیایی شمالی نیز در این منطقه قرار دارد. رودهای آن عبارتاند از پو و ریزابههایش: تانارو[۱۳]، دورا[۱۴]، ریپاریا[۱۵]، دورا بالتئا[۱۶]، سزیا[۱۷]. انتهای غربی دریاچۀ مادجوره[۱۸] نیز در مرزهای آن واقع شده است. توسعۀ کشاورزی و صنعت در این ناحیه یکسان است. در جلگههای پرآب آن، برنج کشت میشود. ابزار مهندسی و فولاد، پارچه، پوشاک، شیشه، و لاستیک نیز در شهرهای مختلف آن تولید میشوند. در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، سطح بالای زندگی سبب هجوم مهاجران از سایر نقاط ایتالیا به این ناحیه شد. از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱ جمعیت آن ۸ درصد افزایش یافت و در همین دوره جمعیت استان تورینو ۲۶ درصد افزوده شد.