زکریا

زَکریّا (Zacharias)

در عهدین. نام چندین شخصیت در عهدین قدیم و جدید، ازجمله ۱. پدر یوحنای معمدان (یحیی نبی یا تعمیددهنده) و شوهر الیصابات، کاهن معبد بیت‌المقدس (لوقا ۱، ۲:۳)؛ ۲. پسر یهویاداع، که پیامبری در دورۀ حکومت یهوآش (حک: ۸۳۷ ـ۸۰۰پ‌م) بر یهودا بود و چون زبان به سرزنش امت یهود به‌سبب خروجشان از راه خدا گشود سنگسارش کردند (دوم تواریخ ۲۰:۲۴)؛ ۳. یازدهمین پیامبر از دوازده پیامبر کهتر دورۀ بعد از تبعید که کتاب زکریای نبی به نام اوست؛ ۴. پسر یَربُعام دوم که در حدود ۷۴۶پ‌م به جانشینی پدر شاه اسرائیل شد، اما شش ماه پس از سلطنت، شلّوم او را کشت و خود به سلطنت رسید (دوم پادشاهان ۲۹:۱۴، ۸:۱۵ـ۱۲).

در قرآن. از انبیای بنی‌اسرائیل. هفت بار به نام او در قرآن تصریح شده و آمده که زکریا کفالت حضرت مریم را عهده‌دار شد. با آن‌که زنش نازا بود و هر دو از سن باروری‌شان گذشته بود، اما پس از آن‌که معجزۀ الهی را در تولد عیسی از مریم عذرا دید، به وارث خواستن خود از خداوند امیدوار شد و به درگاه الهی دعا کرد. دعای او مستجاب شد و خداوند یحیی (که همنامی نداشت) را به او عطا فرمود. سرانجام یحیی به‌دستور پادشاه یهودیه کشته شد و زکریا به درون درختی خارج از شهر پناه ‌برد، ولی تعقیب‌کنندگان او را یافتند و به‌شهادت ‌رساندند.

 

---