جو، سلسله

جو، سلسلۀ (Zhou dynasty)
سلسله‌ای از پادشاهان چین (ح ۱۰۶۶ـ۲۵۶پ‌م)، که عصر آن دورۀ پیدایش شهرها و شکوفایی فلسفه بود. این سلسله را قوم نیمه‌چادرنشین جو از ناحیه درّه وی، در غرب قوس بزرگ هوانگ‌ هه (رود زرد)، بنیاد نهاد. با شروع عصر کشورهای متحارب، نفوذ و قدرت جو از ۴۰۳پ‌م روبه افول نهاد. وو وانگ، «جنگجو»، مؤسس این سلسله، مدعی بود که بی‌کفایتی سلسلۀ شانگ انتقال «حکم آسمانی» به سلسلۀ جو را توجیه می‌کند. در دورۀ جو، کشاورزی و تجارت گسترش یافت، استفاده از ابزارهای آهنی و سکه‌های فلزی معمول شد، شهرها رشد کرد و فلسفه‌های کنفوسیوس، لائودزی (لائوتسه)، منیوس، و آیین تائو رواج یافت. جوهای غربی تا ۷۷۱پ‌م بر کشورهای فئودال خراج‌گزار در درۀ وی مسلط بودند و پایتخت آنان در هائو، نزدیک شیان، قرار داشت. بعدها لویانگ پایتخت جوهای شرقی شد. جامعۀ جو ساختاری بسیار مشابه ساختار جوامع اروپایی و ژاپنی در دورۀ متأخر فئودالی، تقسیم‌بندی‌های طبقاتی انعطاف‌ناپذیر و طبقات موروثی، داشت.

---