آتیس

آتيس

آتیس (Attis)
در اساطیر یونان و روم باستان، از خدایان فریگیا. مرگ و رستاخیزش نشانۀ پایان زمستان و آمدن بهار بود. او را خدای گیاهان نیز می‌دانستند. کوبله، ایزدبانوی زمین، عاشق او بود و او را به کیفر بی‌وفایی دچار جنون کرد. آتیس خود را اخته کرد و بر اثر خون‌ریزی ناشی از آن مرد. از خونش بنفشه رویید و زئوس او را به درخت کاج مبدل کرد. در قدیمی‌ترین روایت این افسانه، خدایان کوبله را، که دوجنسیتی بود، اخته کردند. از آلت تناسلی مقطوع او درخت بادامی رویید که نانا، دختر سانگاریوس، خدای رودها از میوه‌اش باردار شد و آتیس را به دنیا آورد. در آیین‌های بزرگداشت آتیس، او را به صورت کاجی قطع‌شده نشان می‌دادند که در کنفی پیچیده شده و با حلقۀ ‌گل زینت یافته بود. برخی از فداییان این آیین، خود را در هم‌ذات‌پنداری با او اخته می‌کردند. پرستش آتیس در یونان چندان معمول نبود، اما در روم، در دورۀ زمامداری کلاودیوس، رسمیت یافت و آتیس در زمرۀ خدایان خورشید درآمد.

 

---