آزور
آزور (Azores)
(یا: آسور؛ به پرتغالی: اَسورِش) مجمع‌الجزایری مرکب از سه گروه جزایر شرقی، مرکزی، و غربی مشتمل بر نُه جزیرۀ کوچک و بزرگ در اقیانوس اطلس شمالی. ۲,۲۴۷ کیلومتر مربع مساحت و ۲۳۷,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۱م). تولید شراب، میوه، و غلّات و گردشگری از منابع درآمد مردم آزور است. این مجمع‌الجزایر چشمه‌های آب گرم فراوان دارد و مناطق اطراف آن کوهستانی و ناهموار است. پونتا دلگادا[۱]، مرکز اداری مجمع‌الجزایر مزبور، در جزیرۀ اصلی، سائو میگل، قرار دارد. کارتاژی‌ها جزایر آزور را می‌شناختند، چون سکه‌های پونی در جزیرۀ کوروو[۲]، از جزایر آزور، کشف شده است. این جزایر در ۱۴۳۹م مستعمرۀ پرتغال و در ۱۴۸۰م رسماً ضمیمۀ این کشور شد. جزایر آزور در جنگ داخلی پرتغال (۱۸۲۰م) و نیز در مبارزات آزادی‌خواهان این کشور علیه طرفداران استبداد (۱۸۲۹م) جایگاهی ویژه داشت. در جنگ جهانی دوم، جزایر آزور پایگاه دریایی و هوایی متفقین بود و امریکا در جنگ یوم کیپور[۳] (۱۹۷۳م)، در خاورمیانه[۴] نیز از این جزایر برای ارسال کمک‌های تسلیحاتی به رژیم اشغالگر قدس استفاده کرد. آزور در ۱۹۷۶م به ناحیه‌ای خودمختار تبدیل شد و به‌صورت بخشی از سرزمین‌های فرادریایی پرتغال باقی ماند.