سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)
| آنتونیو سالیری Antonio Salieri | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۵۰م |
| درگذشت | ۱۸۲۵م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسۀ سان مارکو در ونیز، وین |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده او در شب افتتاح لا اسکالای میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت، اپرای خلوص (۱۷۸۷)، تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان بود |
| گروه مقاله | موسیقی |
سالیری، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)
(Salieri, Antonio)
آهنگ‌ساز ایتالیایی. معلم بتهوون، شوبرت[۱]، هومل[۲]، و لیست[۳]، و رقیب موسیقایی موتسارت در دربار امپراتوری وین[۴] بود، که سمَت آهنگ‌ساز آن‌جا را داشت. می‌گویند موتسارت را مسموم کرد، اما دلیل و مدرکی بر این مدعا وجود ندارد. موسیقی را از برادرش فرانچسکو سالیِری[۵] فراگرفت، که از شاگردان جوزِپّه تارتینی[۶] بود. در پانزده‌سالگی یتیم شد، و خانوادۀ موچه‌نیگو[۷] بر تحصیل او در مدرسۀ سان مارکو[۸] در ونیز نظارت کردند. سالیِری در این مدرسه با فلوریان گاسمان[۹] آشنا شد، که در ۱۷۶۶ او را به وین برد، بر ادامۀ تحصیل او نظارت، و او را به دربار معرفی کرد. پس از مرگ گاسمان در ۱۷۷۴، سالیری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی شد. اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده[۱۰] او در شب افتتاح لا اسکالا[۱۱]ی میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت. اپرای خلوص[۱۲] (۱۷۸۷) وی آن‌قدر از لحاظ نمایشی پرقدرت بود که در آغاز آن را به گلوک[۱۳] نسبت می‌دادند. سالیری از ۱۷۸۸ که در مقام کاپلمایستر دربار جانشین جوزِپّه بونو[۱۴] شد، بیشتر در وین اقامت داشت. تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان[۱۵] بود و در نخستین اجرای آفرینش[۱۶] اثر هایدن[۱۷] در ۱۷۹۸، کُنتینوئو نواخت.