ابن زیدون، احمد (۳۹۴ـ اشبیلیه ۴۶۳ق)

احمد بن زَیدون
زادروز	۳۹۴قق
درگذشت	اشبیلیه ۴۶۳ق
ملیت	اندلسی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
شغل و تخصص های دیگر	دولتمرد
آثار	قصیدۀ نونیّه و قصیدۀ حبسیۀ میمیّه
گروه مقاله	ادبیات عرب

ابن زَیدون، احمد (۳۹۴ـ‌ اشبیلیه ۴۶۳ق)

(نام کامل: احمد بن عبدالله بن احمد بن غالب بن زيدون مخزومی) شاعر و رجل سیاسی عرب اندلسی. در دورۀ پرآشوب خلافت روبه‌زوال اُمَویان می‌زیست. نخست نزد پدرش، که از فقها و ادبا بود، تحصیل کرد و سپس در حکومت ابوحَزم، در قرطبه، به وزارت رسید؛ اما به دسیسه‌چینی علیه ولی‌نعمتش متهم و زندانی شد. از حبس گریخت، لیکن پس از درگذشت ابوحزم، بازگشت و به خدمت ولید، جانشین او، درآمد. سپس، در اشبیلیه، به دربار معتضد و بعد پسرش، معتمد، پیوست و همراه این حاکم به قرطبه، پایتخت بعدی معتمد، رفت. ابن زیدون به قصد فرونشاندن آشوب‌هایی که در اشبیلیه روی داده بود، عازم آن شهر شد و در همان حوادث به قتل رسید. ماجرای عشق بدفرجام ابن زیدون و وَلّاده، دختر مستکفی، از شعر و شهرت وی جدا نیست. وَلّاده خود در عالم شعر و ادب نام و نشانی داشت. دلکش‌ترین سرودۀ ابن زیدون، گذشته از عاشقانه‌هایش، قصیدۀ نونیّۀ معروف اوست، که بسیار آهنگین و سرشار از تصاویر بدیع است. او را خالص‌ترین شاعر نئوکلاسیک اندلس می‌دانند. قصیدۀ حبسیۀ میمیّۀ وی نیز بسیار تأثربرانگیز است. زندگی پرحادثۀ او الهام‌بخش بعضی از معاصر‌انش، از‌جمله جارِم و جَوَیده، بوده است.