جلی، ابوتراب (دزفول ۱۲۷۸ـ تهران ۱۳۷۷ش)
ابوتراب جلی (دزفول ۱۲۷۸ـ تهران ۱۳۷۷ش)
![ابوتراب جلی](/images/thumb/2/2c/16078100-_2.jpg/300px-16078100-_2.jpg)
شاعر، طنزسرا، روزنامهنگار. فرزند ملاحسین متخلص به فقیر، نخستین قصیدهاش را در ۱۰سالگی سرود. تحصیلات ابتدایی را در اهواز گذراند، سپس برای ادامۀ تحصیل به عراق رفت و پس از بازگشت در اراک با روزنامۀ عراق همکاری کرد. به جرم نوشتن برخی مقالههای انتقادی زندانی شد. پس از آزادی، با تبعیدی خوادخواسته به عراق کوچید. در ۱۳۲۳، به تهران بازگشت و برای روزنامۀ چلنگر مطلب مینوشت. تا آخرین شمارۀ توفیق (۱۳۵۰ش) با آن همکاری کرد و اشعارش با نامهای مستعار نجفی، خوشهچین، زنجیر در آن نشریه چاپ میشد.
جلی در سال ۱۳۳۱، سردبیر نشریۀ شبچراغ شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در روزنامۀ نهیب آزادی مینوشت و سپس به نویسندگان گل آقا پیوست.
ازجمله آثار او مثنویهای کتاب علی (ع)، کتاب ابراهیم (ع)، کتاب موسی (ع) است که در ۱۳۶۱ در یک مجموعه بهچاپ رسید.