ادب (عرفان)
ادب (عرفان)
از مهم‌ترین دستورات سلوکی عارفان. شماری از آنان معتقدند که سالک هرچه یافت، از ادب یافت. اینان، ادب را به‌معنیِ پاس‌داشتن حریم الهی، و حفظ حدودِ عبد مابین دو مرتبۀ غلو و جفا دانسته‌اند. از این‌رو، شطحیاتِ صادره از بعضی سالکان را، مخالف ادب، و مایۀ توقف در سیر، یا حتی احباط مرتبت آنان دانسته‌اند.