ادوارد اول (۱۲۳۹ـ۱۳۰۷م)
| ادوارد اول Edward I | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۳۹م |
| درگذشت | ۱۳۰۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | هنری سوم (پدر) |
ادوارد اول (۱۲۳۹ـ۱۳۰۷م)(Edward I)
پادشاه انگلستان از ۱۲۷۲م و فرزند هنری سوم[۱] (۱۲۰۷ـ۱۲۷۲م). فرماندهی نیروهای سلطنتی را در جنگ بارون‌ها[۲] (۱۲۶۴ـ۱۲۶۷م)، در برابر فرماندهی سایمون د مانتفورت (کهتر)[۳]، برعهده داشت و پس از نشستن بر تخت سلطنت در جنگ‌های صلیبی شرکت کرد. ادوارد اول در فاصلۀ سال‌های ۱۲۸۲ تا ۱۲۸۴م با وجود مقاومت شدید اسکاتلندی‌ها، به فرماندهی سِر ویلیام والاس[۴] و رابرت اول[۵] مشهور به بروس[۶]، حاکمیت انگلستان را بر پادشاه اسکاتلند تحمیل کرد. ادوارد اول در ابتدا با الینور کاستیلی[۷] (۱۲۵۴ـ۱۲۹۰م) و سپس در ۱۲۹۹م با مارگارت[۸]، دختر فیلیپ سوم[۹]، پادشاه فرانسه، ازدواج کرد. پس از مرگ ادوارد اول، پسرش ادوارد دوم (۱۲۸۴ـ۱۳۲۷م) به پادشاهی رسید. ادوارد اول به ساختن قلعه شهرت داشت. قلعه کانوِی[۱۰] در شمال ویلز و قلعه‌های کارناروُن[۱۱]، بوماریس[۱۲]، و هارلِک[۱۳] در دوران پادشاهی او ساخته شد. برای دفاع از مواضع نیروهای انگلستان در فرانسه نیز دژهایی احداث کرد. در دوران سلطنت او با تشکیل پارلمان نمونه[۱۴] در ۱۲۹۵م، پارلمان انگلستان شکل نوینی به خود گرفت.