ویتورینی، الیو (۱۹۰۸ـ۱۹۶۶)
| الیو ویتورینی Elio Vittorini | |
|---|---|
| زادروز |
1908 |
| درگذشت | 1966 |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | رمان نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد و مترجم |
| آثار | میخک سرخ، گفتگو در سیسیل |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
ویتّورینی، اِلیو (۱۹۰۸ـ۱۹۶۶)(Vittorini, Elio)
رمان‌نویس، منتقد، و مترجم ایتالیایی. در خانواده‌ای فقیر در سیسیل متولد شد. پدرش کارگر ره‌آهن بود و الیو چندبار تلاش‌هایی ناموفق برای فرار از خانه ترتیب داد تا در نهایت در شانزده سالگی موفق شد. مدتی مشاغل مختلفی از جمله کارگری و نمونه‌خوانی را تجربه کرد تا توانست در عرصه‌ی ادبیات نامی برای خود دست و پا کند. مجلۀ پلی‌تکنیک[۱] را در ۱۹۴۵ راه انداخت و تأثیر فراوانی بر عرصۀ ادبی پس از جنگ ایتالیا برجا گذاشت. برخی از رمان‌های او عبارت‌اند از میخک سرخ[۲] (۱۹۴۸، تألیف ۱۹۳۳ـ ۱۹۳۵)، گفتگو در سیسیل[۳] (۱۹۳۹)، انسان‌ها و غیرانسان‌ها[۴] (۱۹۴۵)، و یادداشت همگانی[۵] (۱۹۵۷). ویتّورینی در سیراکیوزِ[۶] سیسیل زاده شد. در میلان به گروه کمونیستی زیرزمینی پیوست و مدیر اونیتا[۷] شد. مقامات خشن فاشیستی نخستین آثار ادبی او را توقیف کردند. آثار ویلیام فاکنر[۸]، جان اشتاین‌بک[۹]، و دی اچ لارنس[۱۰] را به ایتالیایی ترجمه کرد.