امیرتومان

امیرتومان
مقامی، در دورۀ مغول و بعد از آن، برای فرمانده لشکر یک تومانی (۱۰‌هزارنفری). این مقام بالاتر از میرپنج و پایین‌تر از امیرنویان بود. امیرتومان اغلب از بزرگان مغول، که ریاست قبیله‌ای را بر‌عهده داشتند و از مجرب‌ترین افراد بودند، انتخاب می‌شدند و بدین ترتیب به آنان کارهای مهمی واگذار می‌شد. سپاه به یک یا چند واحد ۱۰‌هزارنفری تقسیم می‌شد. در میان سپاه مغول دم اسب (تق) به‌منزلۀ نشان سرداران و بیرق و پرچم‌هایی که بر روی آن‌ها اغلب تصویر بازی دیده می‌شد به‌مثابۀ نشان سپاه به‌کار می‌رفت. کلمۀ اولوس، به‌معنی یک جامعۀ بزرگ ایلی، با کلمۀ تومان، به معنی جمعیت ۱۰‌هزار نفری، یکی است.