حرکت انقلاب اسلامی افغانستان
حرکت انقلاب اسلامی افغانستان
از احزاب سیاسی- نظامی افغانستان و از گروه‌های مجاهدین_افغان موسوم به ائتلاف هفتگانۀ پیشاور. این حزب در آذر 1357 با ائتلاف حزب اسلامی افغانستان (به رهبری گلبدین حکمتیار)، جمعیت اسلامی (به رهبری برهان‌الدین ربانی) و خدام الفرقان (به رهبری مولوی نصرالله منصور) و با ریاست محمدنبی محمدی شکل گرفت. پس از 6 ماه حزب اسلامی و جمعیت اسلامی از این ائتلاف خارج شدند. در سال ۱۳۶۰ مولوی منصور و مولوی رفیع‌الله مؤذن هم از محمدی منشعب و هر دو جداگانه تحت همان عنوان حرکت انقلاب اسلامی افغانستان، به فعالیتشان تا زمان سقوط دولت کمونیستی کابل ادامه دادند اما پس از آن دوباره به مولوی محمدی ملحق شدند. این گروه که پایگاه‌هایش در جنوب شرقی و شرق افغانستان (ولایت‌های قندهار، هلمند، اروزگان، غزنی و پکتیکا) بوده، در طول جنگ‌های مجاهدین افغان با دولت کمونیستی افغانستان و ارتش شوروی، کمک‌های مالی و تسلیحاتی زیادی از پاکستان، امریکا و عربستان دریافت کرده است. با سرنگونی حکومت کمونیستی و برقراری دولت اسلامی افغانستان، این سازمان هم به این دولت پیوست و محمدی به عنوان معاون رئیس‌جمهور انتخاب شد. با آغاز قیام طالبان بسیاری از اعضای این گروه به طالبان پیوستند. محمدی نیز در سال ۱۳۷۳ به طور رسمی از طالبان حمایت کرد و در مقابل دولت ربانی قرار گرفت. آخرین انشعاب در حرکت انقلاب اسلامی، پس از پیوستن این حزب به طالبان در سال ۱۳۷۴ صورت گرفت. مولوی نبی محمدی در سال ۲۰۰۱ در پاکستان درگذشت و پسرش احمدنبی محمدی رهبری سازمان را برعهده گرفت و نام آن را به «حرکت انقلاب اسلامی و ملی افغانستان» تغییر داد.