حمیدالدین بلخی، محمود بن عمر ( ـ۵۹۹ق)
حمیدالدّین بلخی، محمود بن عمر ( ـ۵۹۹ق)
قاضی، ادیب و شاعر ایرانی. از مردم بلخ و گویند قاضی بلخ بود. با تصوف آشنا بود و علوم فلسفه، کلام، فقه و اصول را نیک می‌دانست. حمیدالدین در نثر و نظم استاد بود. بعضی پژوهشگران آثاری را به حمیدالدین منسوب دانسته‌اند که، با توجه به ممدوحان این آثار که بیش از ۱۰۰ سال پیش از وفات او می‌زیسته‌اند، در درستی انتساب آن‌ها به او تردید است. حمیدالدین با انوری و رشید وطواط نشست‌و‌برخاست داشت و این دو اشعاری در مدح او سروده‌اند. همچنین نظامی عروضی در چهار مقاله و وراوینی در مقدمۀ مرزبان‌نامه، حمیدالدین و مقامات او را ستوده‌اند. شهرت وی به‌سبب مقامات حمیدی (۱۳۴۴ش) اوست. از دیگر آثارش: روضةالرضا.