دندی، ونسان (۱۸۵۱ـ۱۹۳۱)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
ونسان دندی
Vincent D'Indy
زادروز پاریس۱۸۵۱م
درگذشت ۱۹۳۱م
ملیت فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در رشته حقوق
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
آثار سمفونی برمبنای یک ترانه کوهستانی فرانسوی (سمفونی سونل) برای پیانو و ارکستر (۱۸۸۶)؛ روز تابستانی در کوهستان (۱۹۰۵)
گروه مقاله موسیقی

دَندی، وَنسان (۱۸۵۱ـ۱۹۳۱)

(D'Indy, Vincent)

ونسان دندی

آهنگ‌ساز فرانسوی. زیر نظر سزار فرانک[۱] تحصیل کرد و از بنیادگذاران اسکولا کانتوروم[۲] بود. ازجمله آثار اوست: اپراها (فِروال[۳]، ۱۸۹۷)، سمفونی‌ها، پوئم سمفونیک (ایشْتار[۴]، ۱۸۹۶)، و موسیقی مجلسی. دندی از خانواده‌ای اشرافی، اهل منطقۀ آردش[۵] در ویواره[۶] بود، اما در پاریس به‌دنیا آمد. مادرش هنگام تولد او درگذشت و مادربزرگ پدری‌اش که موسیقی‌دان خوبی بود، او را بزرگ کرد. در ۱۱‌سالگی او را برای تعلیم پیانو نزد لوئی دیِه‌مِر[۷] و برای آموزش نظری نزد آلبر لاوینیاک[۸] فرستادند، و پس از آن تحصیل پیانو را زیرنظر ژان مارمونتل[۹] دنبال کرد. در ۱۸۷۰ نخستین آثار خود را منتشر ساخت و در دفاع از پاریس دربرابر ارتش پروس شرکت کرد. برای جلب رضایت خانواده‌اش در رشتۀ حقوق مشغول تحصیل شد، اما تصمیم داشت موسیقی‌دان شود و برای مشورت نزد فرانک رفت، که به او پیشنهاد تعلیم داده بود. همچنین برای طبع‌آزمایی در ارکستر اِدوئار کولون[۱۰] نوازندۀ تیمپانی شد. ژول پادِلو[۱۱] یکی از آثار او را برای نخستین‌بار اجرا کرد، که اوورتوری برای نمایش‌نامۀ پیکّولومینی[۱۲] اثر شیلر[۱۳] بود، و پس از آن بخشی از سه‌گانۀ والنشتاین[۱۴] او شد. پس از فرانک، او فرانتس لیست را تحسین می‌کرد، و در ۱۸۷۳ دو ماه را در وایمار[۱۵] با این آهنگ‌ساز و ریشارد واگنر[۱۶]سپری کرد و در ۱۸۷۶ در نخستین اجرای اپراهای حلقۀ نیبلونگ[۱۷] در بایرویت[۱۸] نیز حضور یافت. دَندی به شارل لامورو[۱۹]، رهبر ارکستر، کمک کرد تا موسیقی واگنر را به پاریس معرفی کند ( لوهنگرین[۲۰]، ۱۸۸۷) و به احیای آثار ژان ـ فیلیپ رامو[۲۱]، کریستوف ویلیبالد فون گلوک[۲۲]، و کلاودیو مونته‌وردی[۲۳] (تاج‌گذاریِ پوپّه‌آ[۲۴] با ویراست خودش) پرداخت. در ۱۸۹۴ به شارل بورد[۲۵] پیوست تا به‌همراه فلیکس گیلمان[۲۶] مدرسۀ اسکولا کانتوروم را پایه‌گذاری کنند؛ دَندی تا پایان عمر در این مدرسه تدریس کرد و شاگردان برجستۀ بسیاری داشت که یکی از آنان ادگار وارِز[۲۷] بود. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای بیگانه[۲۸] (۱۸۹۸ـ۱۹۰۱). ارکستری سمفونی برمبنای یک ترانۀ کوهستانی فرانسوی (سمفونی سِوِنُل)[۲۹] برای پیانو و ارکستر (۱۸۸۶)؛ روز تابستانی در کوهستان[۳۰] (۱۹۰۵). موسیقی مجلسی سه کوآرتت زهی (۱۸۹۰، ۱۸۹۷، ۱۹۲۹)؛ سِکستت زهی و کویینتت پیانو (۱۹۲۴) پیانو و ترانه‌ها هجده اپوس از آثار پیانویی، شامل سونات در می ماژور، تِم واریه[۳۱]؛ ۹۰ شانسون‌های عامیانه ویواره[۳۲]، تنظیم‌هایی از دوازده ترانۀ محلی فرانسوی برای کُر بدون همراهی.

 


  1. César Franck
  2. Schola Cantorum
  3. Fervaal
  4. Ishtar
  5. Ardèche
  6. Vivarais
  7. Louis Diémer
  8. Albert Lavignac
  9. Jean Marmontel
  10. Edouard Colonne
  11. Jules Pasdeloup
  12. Piccolomini
  13. Schiller
  14. Wallenstein
  15. Weimar
  16. Richard Wagner
  17. Ring des Nibelungen
  18. Bayreuth
  19. Charles Lamoureux
  20. Lohengrin
  21. Jean-Philippe Rameau
  22. Christoph Willibald von Gluck
  23. Claudio Monteverdi
  24. L’incornazione Poppea
  25. Charles Bordes
  26. Félix Guilmant
  27. Edgard Varèse
  28. L’étranger
  29. (Symphonie sur un chant montagnard francais (Symphonie Cévenole
  30. Jour d’été
  31. Thème varié
  32. Chansons populaires du Vivarais