دونده
دونده
فیلمی ساختۀ امیر نادری در ۱۳۶۳ش. فیلم مذکور بازگشتی است به دورۀ کودکی نادری در جنوب، به سال‌های تنهایی، عشق به سفر، کوشش برای آموختن و این‌که چگونه می‌توان «مرد» شد. در دونده شخصیت اصلی فیلم امیرو، برخلاف فیلم‌های قبلی نادری، زیر بار مشکلات سهمگین اجتماع خُرد و له نمی‌شود، بلکه پیروز و موفق می‌شود. امیرو در دونده مرحله به مرحله به آگاهی می‌رسد و هیچ‌گاه از کوشش و حرکت باز نمی‌ایستد. حرکت او تأیید زندگی است، در پیشگاه فقر، جهل، و تنهایی. دونده نخستین فیلم از سینمای پس از انقلاب است که در جشنواره‌های خارجی درخشید. نادری فیلم‌نامه‌ی دونده را با همکاری بهروز غریب‌پور نوشته و فیلم را بهرام بیضایی تدوین کرده است.