سایات نووا
سایات نووا (تفلیس ۱۷۱۲ـ ۱۷۹۵)(Sayat Nova)
(یا: صیاد نوا) خنیاگر، روحانی و شاعر ارمنی‌تبار گرجستانی. پدرش از مردم حلب بود و از آن‌جا به قفقاز کوچید. سایات نووا چندی بافندگی پیشه کرد. در ۲۰سالگی عاشیق (خنیاگر) شد. چندی در دربار ایراکلی دوم، شاه گرجستان ( ـ۱۷۹۸) به نوازندگی پرداخت. در ۱۷۸۸ جامۀ روحانی پوشید و به خدمت کلیسا درآمد. گویند در ۱۲۱۰ق، که آقا محمدخان قاجار به گرجستان تاخت، سایات نووا کشته شد. به فارسی، ارمنی، گرجی و ترکی شعر می‌سرود. ادوارد میرزاییان اشعار ارمنی او را به فارسی ترجمه کرده است. اشعار غنایی او در کتابی با نام لیریکه به‌چاپ رسیده است (مسکو، ۱۹۶۲).