یاسین، عبدالسلام (۱۹۲۸)
یاسین، عبدالسّلام (۱۹۲۸)
| عبدالسلام یاسین | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۸م |
| شغل و تخصص اصلی | رهبر روحانی |
| خویشاوندان سرشناس | دین اسلام، رسانه ها و ارتباطات |
| جوایز و افتخارات | اسلام از دعوت تا دولت؛ اسلام و ناسیونالیسم سکولار |
مشهورترین رهبر اسلام‌گرای سیاسی در مغرب و رهبر جماعة العدل و الاحسان. در خانواده‌ای روستایی و بربر به‌دنیا آمد. با محفل صوفیانه بشیشیه ارتباط داشت. تا زمان اخراجش، به جرم فعالیت در گروه‌های اسلامی، بیست سال در آموزش و پرورش به‌کار مشغول بود. در ۱۹۷۳ در نامه‌ای سرگشاده به ملک حسن، امپریالیسم، غرب‌گرایی، انحطاط اخلاقی و بی‌عدالتی اجتماعی را محکوم کرد و همین کار سبب شد از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸، در بیمارستانی روانی بستری شود. پس از آزادی، نشریۀ الجماعة را، تا زمان ممنوعیتش در ۱۹۸۳، منتشر کرد و پس از آن جماعةالعدل و الاحسان را تأسیس کرد. یاسین متأثر از اندیشه‌های سید قطب بوده ولی خواهان خشونت‌ورزی نبوده است. زیرا دعوت دینی را با خشونت ناسازگار می‌دانست. در پی تمجید وی از امام خمینی (ره)، و تلاش برای کودتا و تأسیس حکومت اسلامی، در ۱۹۸۴ بار دیگر زندانی شد. وی برخلاف بنیادگرایان معتقد است راه استقرار جامعه اسلامی، آزادی و آراء عمومی است. مهم‌ترین کتاب‌های او عبارت است از اسلام از دعوت تا دولت، اسلام و ناسیونالیسم سکولار، نگره‌هایی در فقه و تاریخ، درآمدی به روش.