قوانین کیفری
قوانین کیفری (ایرلند) penal code
رشته قوانین ضدکاتولیک مصوب پارلمان دوبلین در 1695 ـ1727 علیرغم پیمان لیمریک[۱]. براساس این قوانین، کاتولیک‌ها از حق رأی، نمایندگی پارلمان و تصدی مقامات رسمی، خرید زمین از پروتستانها، تحصیلات عالی و حرفه‌هایی همچون پزشکی و وکالت محروم شدند. از کاتولیک‌ها اجازۀ پیوستن به نیروی زمینی و دریایی سلب شد، حق داشتن اسبی به ارزش بیش از 5 لیره استرلینگ نداشتند و در صورت حمل اسلحه به مجازات شلاق محکوم می‌شدند. این مجازات‌ها در قرن هجدهم به تدریج منسوخ شد، اما کاتولیک‌ها تا 1829 و تصویب قانون آزادی کاتولیک‌ها[۲]، از نمایندگی در پارلمان محروم بودند. تصویب این قانون از یک طرف مجازات کاتولیک‌های ایرلند به علت حمایت آن‌ها از پادشاه جیمز دوم (از 1688 تا 1690) را ملغی می‌کرد و از طرف دیگر تضمین سیطره پروتستان‌های مهاجر در ایرلند بود. پس از پیروزی پادشاه پروتستان، ویلیام (سوم) اورنج[۳] در نبرد بوین[۴] (1690) بر نیروهای مشترک پادشاه کاتولیک، جیمز دوم[۵] و لوئی چهاردهم[۶] پادشاه فرانسه و شکست نهایی کاتولیک‌ها در نبرد اوگریم[۷] (1690)، کاتولیک‌های ایرلندی از هر گونه پشتیبانی نظامی برای مقابله با پروتستانها و انگلیس محروم شدند. پروتستانها با کسب حق انحصاری برای راه‌یابی به پارلمان، تصمیمات دولتی را به نفع خود رقم زدند. تصویب قوانین جزایی سبب شد تا تقریباً همه اراضی ایرلند در اختیار پروتستانها قرار گیرد. هنگام تصویب این قوانین در 1695، کاتولیک‌ها هنوز 20 درصد اراضی ایرلند را در اختیار داشتند اما در 1780 این رقم به 5 درصد کاهش یافت. تصویب قانون جلوگیری از گسترش مذهب کاتولیک (1704) سبب شد تا اراضی اندک زمین‌داران کاتولیک پس از مرگ آن‌ها بین پسرانشان تقسیم شود. تصویب قوانین کیفری امکان اعتراض کاتولیک‌ها را به مراتب دشوار ساخت. به علت عدم دسترسی به پارلمان‌های دوبلین و لندن، امکان اعتراض مسالمت‌آمیز از کاتولیک‌ها سلب شد. دولت امیدوار بود با محروم ساختن کاتولیک‌ها از داشتن اسب‌های راهوار، اسلحه و آموزش‌های نظامی آن‌ها را از اعتراض‌های خشونت‌آمیز نیز باز دارد. همچنین با محروم ساختن کاتولیک‌ها از تحصیلات دانشگاهی و حرفه‌هایی نظیر پزشکی و وکالت این امید وجود داشت که از ظهور رهبران بالقوه در میان کاتولیک‌ها برای به راه انداختن قیام جلوگیری به عمل آید. با اتخاذ چنین تدابیری، پروتستانها کاملاً کاتولیک‌های ایرلند را تحت سیطره خود درآوردند. پروتستانها، زمین، پول، نیروهای مسلح و قدرت سیاسی ایرلند در اختیار داشتند. با وجود این، قوانین کیفری نه تنها کاتولیک‌ها را به تسلیم وادار نساخت بلکه خشم آنان را علیه انگلیس دامن زد و هزاران نفر را به پیوستن به قیام‌های آینده تشویق کرد.