مسگری
مِسگری
از مشاغل سنّتی، و ساختن انواع ظروف مسی. مسگران ورقه‌های مس را در کوره‌های آتش می‌نهادند تا نرم شود و به شکل دلخواه درآید. سپس، آن دسته از ظروف چندتکّه، مانند پاتیل و دیگ و دیگچه، را پس از شکل‌دادن بخش‌های مختلف آن، با فلز برنج به هم جوش می‌دادند. مرسوم است که غذاهای نذری را در دیگ‌های مسی بپزند. از این‌رو عوام برای ظروف مسی وِجهه‌ای تقدسی و جادویی و درمانی قائل‌اند. ظرفی هم که آب سقّاخانه در آن جمع می‌شد از جنس مس بود. بر روی دیگ‌هایی که سفارش ساختن آن‌ها به‌منظور استفاده‌های مذهبی به مسگرها داده می‌شد نام هیئت یا مسجد یا فرد سفارش‌دهنده، به همراه لعنت‌نامه‌ای خطاب به آن‌که دیگ را بدزدد، نیز حک می‌شد. ظروف مسی از وسایل مهم جهیزیۀ عروس به‌شمار می‌رفته است. مسگرهای تهران در بازار دو راسته برای خود داشتند: راستۀ پرسروصدایی در بخش جنوبی چارسو بزرگ که در آن ظروف ساخته می‌شدند و راسته‌ای در میانۀ راستۀ عطرفروش‌ها و مرغی‌ها که در آن ظروف ساخته شده به فروش می‌رسیدند. نیز ← سفیدگری