همایون فرخ، عبدالرحیم (کاشان ۱۲۵۳ـ تهران ۱۳۳۸ش)
عبدالرّحیم هُمایون‌فرّخ (کاشان ۱۲۵۳ـ تهران ۱۳۳۸ش)
مصحح، پژوهشگر و عضو فرهنگستان اول ایران. به مطالعه در ادبیات پرداخت و انگلیسی را فراگرفت و چندی نیز نزد محمد قزوینی به تکمیل معلومات ادبی خود مشغول شد. سپس در زمان مستشاری میلسپو مترجم او شد و سمت‌های مختلفی را برعهده گرفت. در ۱۳۱۷ش، به عضویت فرهنگستان برگزیده شد. وی پدر رکن‌الدین هُمایون‌فرّخ (ادیب و پژوهشگر) بوده است.
از آثار اوست: دستور جامع زبان فارسی، نمایش‌نامه‌های عمرولیث؛ هشت فرشته، و فرهنگ‌های دو زبانۀ انگلیسی و فارسی.