فربرن، ویلیام (۱۷۸۹ـ۱۸۷۴)
فِربِرْن، ویلیام (۱۷۸۹ـ۱۸۷۴)(Fairbairn, William)
مهندس اسکاتلندی. طراح ماشین پرچکاری[۱] بود که ساخت دیگ بخار برای ماشینهای بخار را متحول کرد. در زمینۀ طراحی پل[۲]های بسیاری نیز کار کرد؛ ازجمله پلهایی با تیرهای قوطیشکل[۳] از جنس آهن ورزیده ساخت که نخستین بار در پل راهآهن منای استریتز[۴]، در ویلز شمالی[۵]، بهکار رفت. همچنین، سازندۀ ماشینآلات ریسندگی پنبه در منچستر، و آسیای آبی در زوریخ بود (۱۸۲۴). از ۱۸۳۰، در زمینۀ کشتیسازی کار میکرد. ابتدا در منچستر بود و در آنجا کشتی را بهصورت قطعات مجزا میساخت و سپس، در کنار رود تمز[۶] بهکار پرداخت و کارخانۀ میلوال آیرون وُرکس[۷] را تأسیس کرد که بیش از ۲هزار کارگر داشت. در کِلسو[۸]، واقع در راکسبرشر[۹]، زاده شد و خودآموخته بود. در دورۀ کارآموزیاش نزد آسیابسازی در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین[۱۰]، با دو مهندس با نامهای جورج استیونسون[۱۱] و رابرت استیونسون[۱۲] دوست شد. در ۴۰سالگی، بهسبب توانایی در نوآوری و مهندسی ثروتمند شده بود. موفقیتاش در طراحی ماشین پرچکاری موجب شد رابرت استیونسون برای ساخت پل راهآهن منای با او مشورت کند.