پرش به محتوا

اسکندری، سلیمان میرزا (۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۲۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
Mohammadi3 صفحهٔ اسکندری ، سلیمان میرزا (۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۲۱ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اسکندری، سلیمان میرزا (۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۲۱ش) منتقل کرد
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
جز (Mohammadi3 صفحهٔ اسکندری ، سلیمان میرزا (۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۲۱ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اسکندری، سلیمان میرزا (۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۲۱ش) منتقل کرد)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}(یا: سلیمان‌ محسن اسکندری) مؤسس حزب‌ تودۀ‌ ایران‌ و از رجال‌ سیاسی‌ در دورۀ‌ قاجار و پهلوی. فرزند شاهزاده‌ محسن‌ میرزا کَفیلُ‌الدّوله،‌ نوادۀ‌ عباس‌ میرزای قاجار، که پس‌ از گذراندن‌ تحصیلات‌ در ادارۀ‌ نظمیه‌ (شهربانی‌) استخدام و سپس‌ در ادارۀ‌ کل‌ گمرک‌ مشغول‌ به‌ کار شد. در ۱۳۲۵ق مدیر روزنامۀ‌ حقوق بود و در دورۀ‌ دوم‌ مجلس‌ شورا نمایندۀ مردم‌ تهران‌ شد. در ۱۳۲۹ق به‌دلیل‌ فعالیت‌ در فرقۀ‌ دموکرات‌ و ایجاد آشوب‌ دستگیر و به‌ قم‌ تبعید گردید. در ۱۳۳۱ق در سمت‌ ریاست‌ امورات‌ مرکز در وزارت‌ داخله‌ (کشور) به‌ فعالیت‌ پرداخت‌ و اندکی‌ بعد در دورۀ‌ سوم‌ مجلس‌ شورای‌ ملی‌، از اصفهان‌ به‌ وکالت‌ رسید (۱۳۳۲ق) و حزب‌ سوسیالیست‌ را تأسیس‌ کرد و رهبری‌ آن‌ را برعهده‌ گرفت‌. با شروع جنگ‌ جهانی‌ اول‌ و اشغال‌ ایران‌ به‌ ریاست‌ «کمیتۀ‌ دفاع‌ ملی‌» منصوب‌ شد. در ۱۳۰۰ش‌ به‌ نمایندگی‌ مردم‌ تهران‌ به‌ مجلس‌ چهارم‌ راه‌ یافت‌ و اقلیت‌ سوسیالیست‌ها را رهبری‌ کرد. سلیمان‌ میرزا پس‌ از کودتای‌ سوم اسفند ۱۲۹۹ش به‌ تبعیت‌ از سیاست خارجی‌ دولت‌ شوروی‌ سابق، از دولت‌ کودتا و شخص‌ رضاخان‌ حمایت‌ کرد و در مجالس‌ چهارم‌ و پنجم‌ از هواداران‌ او بود و در اولین‌ کابینۀ‌ رضاخان‌ به‌ سمت‌ وزیر معارف‌ و اوقاف‌ منصوب‌ شد. در مجلس‌ پنجم،‌ او به‌ خلع‌ قاجاریه‌ از سلطنت‌ رأی‌ داد، اما در مجلس‌ مؤسسان‌ با آن مخالفت‌ کرد، از همین‌ رو، تا پایان‌ سلطنت‌ رضاشاه‌ منزوی‌ بود. پس‌ از شهریور ۱۳۲۰ش، به‌کمک‌ بعضی‌ از گروه‌ ۵۳ نفر، حزب‌ توده‌ ایران‌ را بنیاد‌ نهاد و به‌ ریاست‌ هیئت‌ اجرایی‌ حزب‌ انتخاب‌ شد. وی‌ پیش‌ از افتتاح‌ مجلس‌ چهاردهم‌ درگذشت‌.
}}(یا: سلیمان‌ محسن اسکندری) مؤسس [[حزب توده ایران|حزب‌ تودۀ‌ ایران‌]] و از رجال‌ سیاسی‌ در دورۀ‌ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. فرزند شاهزاده‌ محسن‌ میرزا کَفیلُ‌الدّوله،‌ نوادۀ‌ [[عباس میرزا قاجار|عباس‌ میرزای قاجار]]، که پس‌ از گذراندن‌ تحصیلات‌ در ادارۀ‌ نظمیه‌ (شهربانی‌) استخدام و سپس‌ در ادارۀ‌ کل‌ گمرک‌ مشغول‌ به‌ کار شد. در ۱۳۲۵ق مدیر روزنامۀ‌ حقوق بود و در دورۀ‌ دوم‌ مجلس‌ شورا نمایندۀ مردم‌ تهران‌ شد. در ۱۳۲۹ق به دلیل‌ فعالیت‌ در فرقۀ‌ دموکرات‌ و ایجاد آشوب‌ دستگیر و به‌ [[قم، شهر|قم‌]] تبعید گردید. در ۱۳۳۱ق در سمت‌ ریاست‌ امورات‌ مرکز در وزارت‌ داخله‌ (کشور) به‌ فعالیت‌ پرداخت‌ و اندکی‌ بعد در دورۀ‌ سوم‌ [[مجلس شورای ملی|مجلس‌ شورای‌ ملی‌]]، از [[اصفهان، شهر|اصفهان‌]] به‌ وکالت‌ رسید (۱۳۳۲ق) و حزب‌ سوسیالیست‌ را تأسیس‌ کرد و رهبری‌ آن‌ را برعهده‌ گرفت‌. با شروع [[جنگ جهانی اول|جنگ‌ جهانی‌ اول‌]] و اشغال‌ ایران‌ به‌ ریاست‌ «کمیتۀ‌ دفاع‌ ملی‌» منصوب‌ شد. در ۱۳۰۰ش‌ به‌ نمایندگی‌ مردم‌ تهران‌ به‌ مجلس‌ چهارم‌ راه‌ یافت‌ و اقلیت‌ سوسیالیست‌ها را رهبری‌ کرد. سلیمان‌ میرزا پس‌ از کودتای‌ سوم اسفند ۱۲۹۹ش به‌ تبعیت‌ از سیاست خارجی‌ دولت‌ شوروی‌ سابق، از دولت‌ کودتا و شخص‌ [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاخان‌]] حمایت‌ کرد و در مجالس‌ چهارم‌ و پنجم‌ از هواداران‌ او بود و در اولین‌ کابینۀ‌ رضاخان‌ به‌ سمت‌ وزیر معارف‌ و اوقاف‌ منصوب‌ شد. در مجلس‌ پنجم،‌ او به‌ خلع‌ قاجاریه‌ از سلطنت‌ رأی‌ داد، اما در مجلس‌ مؤسسان‌ با آن مخالفت‌ کرد، از همین‌ رو، تا پایان‌ سلطنت‌ رضاشاه‌ منزوی‌ بود. پس‌ از شهریور ۱۳۲۰ش، به‌کمک‌ بعضی‌ از گروه‌ ۵۳ نفر، حزب‌ توده‌ ایران‌ را بنیاد‌ نهاد و به‌ ریاست‌ هیئت‌ اجرایی‌ حزب‌ انتخاب‌ شد. وی‌ پیش‌ از افتتاح‌ مجلس‌ چهاردهم‌ درگذشت‌.
<br><!--11311000-->
<br><!--11311000-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
۱٬۳۵۲

ویرایش