تارکوفسکی، آندری (۱۹۳۲ـ۱۹۸۶): تفاوت میان نسخه‌ها

|باشگاه =

}}

کارگردان روسی سینما. ضمنا نویسنده و نظریه‌پرداز فیلم بود. تارکوفسکی در زمره‌ی بزرگترین کارگردانان تاریخ به شمار می‌رود و به‌سبب فیلم‌های سمبولیک و شخصی‌اش بسیار ستایش شده است. در آثار او مفاهیمی همچون حافظه و زمان، با خلق تصاویری رویاگونه و به مدد نماهایی طولانی، مورد تامل قرار می‌گیرند. مهم‌ترین فیلم‌هایش عبارت‌اند از ''سولاریس''<ref>''Solaris''  

</ref> (۱۹۷۲)، ''آینه''<ref>''Zerkalo/Mirror''</ref> (۱۹۷۵)، ''استاکر''<ref>''Stalker'' </ref> (۱۹۷۹)، و ''ایثار''<ref>''Offret/The Sacrifice''</ref> (۱۹۸۶). تارکوفسکی فرزند آرسنی تارکوفسکی<ref>Arseny Torkovsky</ref>، شاعر مشهور روس بود. فیلم‌سازی آموخت و با نخستین فیلم خود ''کودکی ایوان''<ref>''Ivan’s Childhood'' </ref> (۱۹۶۲) شناخته شد. این فیلم در جشنوارۀ فیلم ونیز<ref>Venice Film Festival </ref> جایزۀ اصلی را برد. در ۱۹۶۶ فیلم بعدی خود ''آندری روبلف''<ref>''Andrey Rublyov''</ref> را ساخت که اثری است حماسی دربارۀ روسیه قرون وسطا. دولتِ آن زمان تا ۱۹۷۱ به این فیلم اجازۀ نمایش نداد. تارکوفسکی برای ساختن فیلم ''نوستالگیا''<ref>''Nostalgia''</ref> (نوستالژی، ۱۹۸۳) به ایتالیا رفت. موضوع فیلم دربارۀ یک شاعر روس در ایتالیا است که به‌دنبال یک آهنگ‌ساز گمنام قرن ۱۸ آمده است. این فیلم نخستین اثر تارکوفسکی است که خارج از روسیه ساخته شد، و با این که همکارانش غیرروس بودند امّا جنبه‌های روسی فیلم در سرتاسر آن نمایان است. تارکوفسکی بر اثر سرطان ریه درگذشت. یک سال پیش از مرگش، کتابی نظری از وی در باب مفهوم سینما منتشر شد.<br /> <!--14014000-->