پاگودا

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
پاگودا

پاگودا (pagoda)

بنایی بودایی برای نگهداری آثار بازمانده از بودا و نیز مجموعه‌های مکتوب از گفتگوها و خطابه‌های بودایی (سوترا[۱]). پاگودا در چین، ژاپن، کُره، میانمار[۲] (برمۀ سابق) و تبت[۳] وجود دارد. پاگوداها معمولا سه، پنج، یا هفت طبقه‌اند، هرچند پاگوداهای چینی ممکن است تا سیزده طبقه نیز داشته باشند. نوک پاگودا به‌شکل یک منار[۴] مخروطی بلند است. پاگودا معمولاً اتاق ندارد، و اساساً مجموعه‌ای از سقف‌هاست و ساختمانی کارکردی[۵] به‌شمار نمی‌رود. پاگودا که از استوپا[۶]ی هندی اقتباس شده، شبیه برج‌های دیده‌بانی چینی است؛ شکل آن مفهوم نمادین[۷] نیز دارد. پاگودای تبتی را چورتِن[۸]، به‌معنای «خرمن آتش مراسم سوزاندن مردگان» می‌نامند. پاگودا غالباً زیارتگاه است، و گاه در نزدیکی آن دیرهایی ساخته می‌شود. نیز گاه بقعه‌ای در نزدیکی آن وجود دارد، اما آیین عبادت بودایی معمولاً در معابد مجاور دیرها برگزار می‌شود.



  1. sutra
  2. Myanmar
  3. Tibet
  4. spire
  5. functioning
  6. stupa
  7. symbolic
  8. chorten