پوینده، محمدجعفر (یزد ۱۳۳۳ـ تهران ۱۳۷۷ش)
پوینده، محمّدجعفر (یزد ۱۳۳۳ـ تهران ۱۳۷۷ش)
مترجم ایرانی. در ۱۳۵۳ از دانشگاه تهران در رشتۀ حقوق فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربون در رشتۀ جامعه‌شناسی دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت (۱۳۵۶). در ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و به کار ترجمه پرداخت. مترجمی پرکار بود و افزون بر مقاله‌های بسیار، ۲۷ کتاب نیز به فارسی ترجمه کرد. پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. از ترجمه‌های اوست: پیردختر اونوره بالزاک (۱۳۶۷)؛ جامعه‌شناسی ادبیات (دفاع از جامعه‌شناسی رمان) لوسین گلدمن (۱۳۷۱)؛ سپیده‌دمان فلسفۀ تاریخ بورژوایی ماکس هورکهایمر (۱۳۷۶)؛ پیکار با تبعیض جنسی آندره میشل (۱۳۷۶)؛ اعلامیۀ حقوق بشر و تاریخچۀ آن اثر لگن جانسون (۱۳۷۷)؛ تاریخ و آگاهی طبقاتی جورجی لوکاچ (۱۳۷۷)؛ هگل و اندیشۀ فلسفی در روسیه: ۱۸۳۰ـ۱۹۱۷ اثر گی پلانتی ـ بونژور (۱۳۷۹).