چاچ
چاچ
(یا: شاش) ناحیه‌ای باستانی در غرب ولایت فرغانه، واقع در کرانۀ راست و شمال شرقی روخانۀ سیحون (سیردریا) مطابق با ناحیۀ تاشکند. مرکز آن شهر چاچ مطابق با تاشکند کهنه است. در عهد سامانیان بنکث نامیده می‌شد. اطراف شهر چاچ به روایت جغرافی‌نویسان چند دیوار تودرتو برای محافظت داشت که بر گِرد شهر داخلی و کهن‌دژ و باغ‌ها و کشتزارها کشیده شده بود. شهر داخلی یک فرسخ در یک فرسخ مساحت داشت و چندین بازار در آن بود. چندین نهر و قنات، قسمت‌های چندگانۀ شهر چاچ را آبیاری می‌کرد. در پشت باروی بزرگ، خندق عمیقی حفر شده بود که از کوه سابلغ در کنار رودخانه چرچک (ترک) تا کنار سیحون امتداد داشت. جلگۀ پهناور قلاص در داخل این بارو واقع شده بود.
تا قرن ۴ق سامانیان بر چاچ حکومت کردند، و پس از آن به‌دست خوارزمشاهیان افتاد. در حملات مغول آسیب‌های بسیار دید، اما دوباره روبه آبادانی نهاد. کمان چاچی و جنگاوری و تیراندازی مردم آن شهرت بسیار داشت.