اته، کارل هرمان (۱۸۴۴ـ۱۹۱۷)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از کارل هرمان اته)

اِتِه، کارل هِرمان (۱۸۴۴ـ۱۹۱۷)(Ethe, Carl Hermann)

کارل هرمان اته
Carl Hermann Ethe
زادروز ۱۸۴۴م
درگذشت ۱۹۱۷م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل دکتری زبان شناسی (۱۸۶۵)
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
آثار فهرست نسخه‌های خطی شرقی، فارسی، عربی و هندوستانی کتابخانۀ ملی ویلز (ابریستویت، ۱۹۱۶)؛ فهرست توصیفی نسخه‌های خطی فارسی و عربی کتابخانۀ ادینبورگ با همکاری اشرف‌الحق و روبرتسون (ادینبورگ، ۱۹۲۵)؛ نظم عرفانی و تربیتی و تغزلی و نوشته‌های متأخر ایرانیان (هامبورگ، ۱۸۸۸)؛ ترجمۀ آثارالبلاد زکریای قزوینی به آلمانی (لایپزیگ، ۱۸۶۸)؛ تصحیح روشنایی‌نامۀ ناصرخسرو؛ تصحیح یوسف و زلیخای منسوب به فردوسی (۱۹۰۸)؛ مطالعات خاورشناسی (لایپزیگ، ۱۸۷۰)؛ مطالعاتی دربارۀ تعزیه‌های ایرانی (لایپزیگ، ۱۸۷۰)؛ شعر درباری و شعر رمانتیک ایرانیان (هامبورگ، ۱۸۸۷)؛ تاریخ ادبیات فارسی (تهران، ۱۳۳۷ش)
گروه مقاله خاورشناسی

خاورشناس آلمانی. در دانشگاه‌های گرایفسوالد و لایپزیگ درس خواند و در زبان‌شناسی دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۸۶۵). در مونیخ به مطالعه و تدریس فارسی، عربی و ترکی پرداخت (۱۸۶۷ـ۱۸۷۱). برای مطالعه و فهرست‌نویسی نسخه‌های خطی فارسی، عربی و ترکی کتابخانۀ آکسفورد به انگلستان رفت (۱۸۷۲) و تألیف فهرست نسخه‌های خطی فارسی، ترکی، هندی و پشتوی کتابخانۀ بادلیان آکسفورد را، که کارل ادوارد زاخائو آغاز کرده بود، به پایان برد (جلد ۱، آکسفورد، ۱۸۸۹). سپس مأمور تهیۀ فهرست نسخ خطی فارسی کتابخانۀ دیوان هند در لندن شد (جلد ۱، آکسفورد، ۱۹۰۳). چهل سال استاد زبان‌های شرقی در شعبۀ دانشگاه ویلز در شهر ابریستویت بود (۱۸۷۵ـ۱۹۱۵) و در آن‌جا با ادوارد براون آشنا شد. از او آثار بسیاری در زمینه‌های گوناگون به‌جا مانده است. از دیگر آثارش: فهرست نسخه‌های خطی شرقی، فارسی، عربی و هندوستانی کتابخانۀ ملی ویلز (ابریستویت، ۱۹۱۶)؛ فهرست توصیفی نسخه‌های خطی فارسی و عربی کتابخانۀ ادینبورگ با همکاری اشرف‌الحق و روبرتسون (ادینبورگ، ۱۹۲۵)؛ نظم عرفانی و تربیتی و تغزلی و نوشته‌های متأخر ایرانیان (هامبورگ، ۱۸۸۸)؛ ترجمۀ آثارالبلاد زکریای قزوینی به آلمانی (لایپزیگ، ۱۸۶۸)؛ تصحیح روشنایی‌نامۀ ناصرخسرو؛ تصحیح یوسف و زلیخای منسوب به فردوسی (۱۹۰۸)؛ مطالعات خاورشناسی (لایپزیگ، ۱۸۷۰)؛ مطالعاتی دربارۀ تعزیه‌های ایرانی (لایپزیگ، ۱۸۷۰)؛ شعر درباری و شعر رمانتیک ایرانیان (هامبورگ، ۱۸۸۷)؛ تاریخ ادبیات فارسی که به قلم رضازاده شفق به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۳۷ش).