کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)
| پل کلودل Paul Claudel | |
|---|---|
| زادروز |
ویلنوو ـ سورـ فر 1868م |
| درگذشت | 1955م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| سبک | سمبولیسم |
| آثار | سرطلایی (1889)؛ آغاز ظهر (1906)؛ گروگان (1911) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)(Claudel, Paul)
شاعر و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی. کاتولیکی پرشور بود که تحت تأثیر نمادگرایان قرار گرفت و در نمایش‌نامه‌هایش به تمثیلی عرفانی دست‌یافت، ازجمله در بشارتی که به مریم رسید[۱] (۱۹۱۲) و دمپایی اطلس[۲] (۱۹۲۹)، که رویدادهایش در اسپانیای قرن ۱۶ می‌گذرد. پنج چکامۀ بزرگ[۳] (۱۹۱۰) و اشعار جنگ[۴] (۱۹۲۲) نیز ازجمله آثار منظوم اوست. کلودل در ویلنوو ـ سورـ فر[۵] زاده شد. در ۱۸۹۲ به کادر سیاسی راه یافت و سفیر کبیر فرانسه در توکیو، واشینگتن دی سی، و بروکسل شد. از دیگر نمایش‌نامه‌های اوست: سرطلایی[۶] (۱۸۸۹)، آغاز ظهر[۷] (۱۹۰۶)، و گروگان[۸] (۱۹۱۱). نمایش‌نامه‌هایش با مقتضیات معمول صحنه مطابقت ندارند. آثار کلودل تصنعی و پر ابهام است و در شعر قالبی را برگزیده که یادآور مزامیر[۹] است. این اشعار جهانی و در عین حال، شخصی حاصل دل‌مشغولی کلودل به رستگاری روحانی خویش است که بی‌اعتنا به جهان معاصر سروده شده‌اند. در سرودن اشعار موزون استاد است و در بهره‌گیری از ابیات بلند بی‌قافیه نیز مهارت دارد. کلودل از بزرگان ادبیات فرانسه نیمۀ نخست قرن ۲۰ است که ایمانش به خداوند منبع الهام شعر اوست. قهرمان‌های نمایش‌نامه‌هایش مرد عمل‌اند ـ ژنرال‌ها، فاتحان، ارباب‌زاده‌ها ـ که غرور، آزمندی، خودخواهی، خشونت، و شهوت را تجسم می‌بخشند؛ اما در عین حال، کلودل راه رستگاری را نشان می‌دهد.