نمایش مبدأ برای شهسواران پرستشگاه


شَهْسَواران پرستشگاه (Knights Templars)

در تاریخ قرون وسطا، اعضای فرقۀ نظامی‌ـ‌‌ مذهبی شهسواران فقیر عیسی مسیح<ref>Poor Knights of Christ</ref> که به شهسواران معبد سلیمان<ref>Knights of the Temple of Solomon</ref> معروف شدند و پایگاهشان در بیت‌المقدس (اورشلیم) بود. شهسواران پرستشگاه نیز مانند شهسواران مهمان‌نواز<ref>Knights Hospitallers</ref> و توتونی<ref>Teutonic</ref> در دوران جنگ‌های صلیبی<ref>Crusades</ref> تشکیل شدند و ابتدا فقط عملکرد نظامی داشتند. فرقه هنگامی تأسیس شد که اوگ دو پاین<ref>Hugh de Payens</ref> و هشت شهسوار دیگر حدود ۱۱۱۸م برای حفاظت از زائران اورشلیم گردهم آمدند و فرقه به‌سرعت رشد کرد. سن برنار<ref>St Bernard</ref>، کلروویی<ref>Clairvaux</ref>، قوانین آن را تهیه کرد، و شورای تروآ<ref>Council of Troyes</ref> (۱۱۲۸م) آن را به رسمیت شناخت و پاپ هونوریوس سوم<ref>Pope Honorius III</ref> آن را تأیید کرد. شهسواران پرستشگاه هدایایی به‌صورت زمین و پول دریافت کردند و سازمان از قدرتمندترین تشکیلات اروپایی شد. فرقه زیر نظر استاد اعظم و شورای عمومی قرار داشت، در بیت‌المقدس واقع، و تنها در برابر پاپ پاسخگو بود. آنان در نبرد با مسلمانان<ref>Muslims</ref>، به‌ویژه در غزه<ref>Gaza</ref> در ۱۲۴۴م، و کشمکش‌های داخلی پادشاهی لاتینی بیت‌المقدس (اورشلیم)<ref>Latin Kingdom of Jerusalem</ref> نقش مهمی داشتند. پس از فتح بیت‌المقدس (اورشلیم) به‌دست مسلمانان در ۱۱۸۷م، شهسواران پرستشگاه به عکّا (آکر)<ref>Akko (Acre)</ref>، و سپس به قبرس رفتند، به رباخواران اصلی اروپا تبدیل شدند، و حتی به هنری دوم<ref>Henry II</ref>، پادشاه انگلستان، و لوئی نهم، پادشاه فرانسه، وام دادند. در ۱۳۰۷م، فیلیپ چهارم<ref>Philip IV</ref>، پادشاه فرانسه، که برای جنگ فلاندر<ref>Flemish War</ref> به پول نیاز داشت با کمک پاپ کلمنس پنجم<ref>Pope Clement V</ref> به بازداشت و مصادرۀ اموال شهسواران پرستشگاه پرداخت. سرانجام پاپ در شورای وین<ref>Council of Vienne</ref> (۱۳۱۱ـ۱۳۱۲م) فرمان انحلال فرقه را صادر کرد. آخرین رئیس اعظم آن‌ها ژاک دو موله بود که در ۱۳۱۴م او را سوزاندند.

----

<br /> <!--26165400-->

[[Category:ادیان و فرقه های غیراسلام]] 
[[Category:مسیحیت – فرقه ها، مکاتب و جوامع]]
<references />