نمایش مبدأ برای معاهده یمن - ایتالیا

معاهده‌ی یمن- ایتالیا (1926م)


توافقی 10ساله میان امام یحیی حمیدالدین پادشاه [[یمن]] با دولت [[ایتالیا]] به نمایندگی حاکم منطقه‌ی [[اریتره]] (جاکوبو گاسپارینی) در 2 سپتامبر 1926. این معاهده هشت ماده داشت و بر دو محور استوار بود: نخست به رسمیت شناخته‌شدن استقلال یمن و دولت امام یحیی حمیدالدین به طور مطلق از سوی ایتالیا و دوم سازمان‌دهی روابط تجاری و تجهیز یمن به امکانات مختلف تکنولوژیک بر اساس مواد 2 و 3 و4 و 5 این معاهده. 

اهمیت این معاهده از آن روست که نخستین توافقی بود که امام یحیی با دولتی بیگانه امضا کرد و با امضای آن برای نخستین‌بار وارد حوزه‌ی روابط بین‌الملل شد. این معاهده در بردارنده‌ی نخستین اعتراف بین‌المللی به استقلال یمن پس از خروج ترک‌های [[عثمانی، امپراتوری|عثمانی]] در پایان [[جنگ جهانی اول]] است. معاهده همچنین نشان‌دهنده‌ی اوج فعالیت ایتالیا برای تبدیل منطقه‌ی جنوب و جنوب غرب شبه‌جزیره‌ی عربی به منطقه‌ی نفوذ خود در شرق آفریقاست. امضای این معاهده و اجرای آن تأثیر مهمی بر روابط دولت امام یحیی با همسایگانش در عسیر و مناطق تحت‌الحمایه‌ی انگلیس در جنوب یمن و ممتاز کردن موضع نظامی امام یحیی نسبت به دشمنش حسن بن علی ادریسی برجای نهاد. امام یحیی توانست بخش‌های بزرگی از منطقه‌ی عسیر را باز پس گیرد و اگر ادریسی به [[ابن سعود، عبدالعزیز (۱۸۸۰ـ۱۹۵۳م)|ابن سعود]] (حاکم عربستان) پناه نمی‌برد و ابن سعود از او حمایت نمی‌کرد امام یحیی می‌توانست تمام منطقه‌ی عسیر را باز پس گیرد. معاهده‌ی 1926 یمن-ایتالیا توانست بنیادی محکم برای روابط میان امام یحیی و پس از وی دولت فرزندش (امام احمد) با ایتالیا فراهم کند و نفوذ آن کشور در یمن را در دو سطح اقتصادی و سیاسی تحکیم و تثبیت نماید.

پس از امضای این معاهده برای نخستین‌بار پزشکان ایتالیایی وارد یمن شدند؛ نخستین هواپیما در پادشاهی امام یحیی فرود آمد و اولین گروه محصلان یمنی برای آموزش به ایتالیا فرستاده شدند. این معاهده پس از پایان مدت آن در 1936، به مدت یک سال دیگر تمدید شد.
[[رده:مدیریت و سازمانهای بین المللی]]
[[رده:قراردادها، توافق ها و قوانین]]
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:سایر کشورها و حکومت های آسیایی]]
[[رده:تاریخ خاورمیانه]]