نمایش مبدأ برای اخترشناسی پرتو گاما


اخترشناسی پرتو گاما (gamma-ray astronomy)<br /> در [[اخترشناسی]]، بررسی اجسام آسمانی<ref>celestial objects</ref> گسیلندۀ پرتوهای [[گاما]]<ref>gamma rays</ref> این پرتوها [[فوتون]]<ref>photon</ref>های پُرانرژی با طول موج<ref>wavelengths</ref>های بسیار کوتاهند. بیشتر تابش<ref>radiation</ref>های آشکارسازی‌شده از برخورد پرتوهای کیهانی<ref>cosmic rays</ref> با گاز [[هیدروژن]] در کهکشان<ref>Galaxy</ref> ما ناشی می‌شوند. چند منبع پرتو گاما شناسایی شده‌ است که [[سحابی خرچنگی|سحابی خرچنگ]]<ref>crab nebula</ref> و تپ‌اختر<ref>pulsar</ref>ِ بادبان<ref>Vela</ref> (قوی‌ترین منبع پرتو گامای آشکارسازی‌شده) ازجملۀ آن‌هایند. آشکارسازی پرتوهای گاما دشوار است و عموماً بررسی آن‌ها با استفاده از آشکارسازهایی که با بالون یا ماهواره حمل می‌شوند، صورت می‌گیرد. نخستین ماهواره‌های پرتو گاما SAD II (۱۹۷۲) و COS (۱۹۷۵) بودند. هرچند که در عملیات آپولو ۱۵ و آپولو ۱۶ هم، به‌ترتیب در ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲، ردیاب‌های پرتو گاما به فضا برده شدند. ماهوارۀ SAS II بعد از چندماه از کار افتاد، اما COS.B تا ۱۹۸۲ به کارش ادامه داد و مساحی کامل قرص کهکشانی<ref>galactic disc</ref> را عملی ساخت. در آوریل ۱۹۹۱، رصدخانۀ پرتو گامای کامپتون<ref>Compton Gamma Ray Observtory</ref>، برای پنج‌سال بررسی پرتو گاما در آسمان با [[شاتل فضایی|شاتل]]<ref>shuttle</ref> [[شاتل فضایی|فضایی]] آتلانتیس<ref>Atlantis</ref> به فضا پرتاب شد. این رصدخانه ۶۱۷میلیون دلار امریکا ارزش داشت و با وزن ۱۶.۷ تُن، سنگین‌ترین باری است که تا به حال با شاتل فضایی حمل شده است.

<br />

----

[[Category:اخترشناسی]] 
[[Category:مفاهیم و رویدادها]]
<references />