نمایش مبدأ برای نظریه زیباشناسی مارکسیستی


نظریۀ زیباشناسی مارکسیستی (Marxist aesthetic theory)

اندیشۀ هنری حاکم در کشورهای مارکسیستی<ref>Marxist </ref>. نخستین مارکسیست‌ها هنر را وسیله‌ای برای تفهیم آرمان‌های سوسیالیستی<ref>socialist </ref> به توده‌های مردم می‌دانستند، که موضوع‌هایی مرتبط با زندگی روزمرۀ آن‌ها را دربر داشت (از این‌رو «هنر پرولتری<ref>proletarian art </ref>» نیز نامیده می‌شد). در شوروی، از ۱۹۳۲ رئالیسم سوسیالیستی<ref>socialist realism </ref> غالب شد، و فرمالیسم<ref>Formalism </ref> را برانداخت که در مقابل محتوا بر فرم تأکید داشت. مدرنیسم نیز که بر انتزاع<ref>abstraction 
</ref> و احساسات شخصی هنرمند تکیه داشت، از جانب منتقدان سوسیالیست، همچون گئورگ/جورج لوکاچ<ref>George Lukács </ref>، منحط خوانده شد و محکوم شد. این اصطلاح، با تفاوت‌هایی، همچنین به هنرمندان مارکسیستی اشاره دارد که در اروپای غربی کار می‌کنند. مکتب فرانکفورت<ref>Frankfurt School </ref> از مدرنیسم دفاع می‌کرد، و هنر را فقط تصویرکنندۀ غیرمستقیم واقعیت می‌شمرد. منتقدانی همچون هربرت مارکوزه<ref>Herbert Marcuse </ref> و ماکس هورکهایمر<ref>Max Horkheimer </ref> به استقلال و آفرینندگی هنر به‌منزلۀ پادزهری دربرابر جهان‌بینی‌های سرکوبگر باور داشتند. والتر بنیامین<ref>Walter Benjamin </ref> به پیشرفت‌های فنی علاقه‌مند بود که هنر را در دسترس توده‌های مردم قرار می‌داد، و آن را از انحصار نخبگان بیرون می‌آورد. لوسین گلدمن<ref>Lucien Goldmann </ref> (۱۹۱۳‌ـ‌۱۹۷۰) و لوئی آلتوسر<ref>Louis Althusser</ref> (۱۹۱۸‌ـ‌۱۹۹۰) از دیگر نظریه‌پردازان مارکسیست غرب بودند.

&nbsp;

----

[[Category:(علوم سیاسی)علوم سیاسی]] [[Category:نظریه های سیاسی، اصطلاحات و مفاهیم]]